ƏMMAMƏLİ

1. sif. Başında əmmamə olan.

Bunlar keçəndən sonra əmmaməli həşəratı nə eləyək? C.Məmmədquluzadə.

Mənim əmmaməli yoldaşım birdən ucadan müsəlmanca səsləndi. Ə.Haqverdiyev.

Sonra da bir tirmə əmmaməli molla gəlib salam verdi. Mir Cəlal.

2. is. Ruhani, molla, seyid və b.

ƏMMAMƏLİ ƏMMAMƏLİ (başında əmmamə olan) Başı əmmaməli Seyid Molladan; Taətdə övladır o qatmaqurşaq (Q.Zakir); ÇALMALI Çalmalı Seyidin son sözləri eşidildi (Mir

Digər lüğətlərdə

əmmaməli

əmmaməli
Tam oxu »
Azərbaycan Dilinin Orfoqrafiya Lüğəti
ƏMMAMƏLİ

1. прил. кьилел чалма алай; 2. сущ. мулла, руьгьани, сейид ва мс.
Tam oxu »
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti
əmmaməli

sif. entourbanné, -e
Tam oxu »
Azərbaycanca-fransızca lüğət
ƏMMAMƏLİ

s. turbaned; (i.s.) wearing a turban
Tam oxu »
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət
ƏMMAMƏLİ

ƏMMAMƏLİ (başında əmmamə olan) Başı əmmaməli Seyid Molladan; Taətdə övladır o qatmaqurşaq (Q.Zakir); ÇALMALI Çalmalı Seyidin son sözləri eşidildi (Mir
Tam oxu »
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti
ƏMMAMƏLİ

I прил. с чалмой на голове, носящий чалму II сущ. мулла, сеид
Tam oxu »
Azərbaycanca-rusca lüğət