KÜLAFİRƏNGİ

is. [əsli fransızcadan]
1. köhn. İri daş balkon (sarayda, qəsrdə və s.-də).
Padşah gənə külafirəngidə əyləşib, dizlərin qucaqlayıb qəm dəryasına batmışdı ki, bir də gördü, həmən minval qiyamət başladı… (Nağıl).
Xan qızı bütün günü sarayın külafirəngisinə çəkilir… Çəmənzəminli.

2. dan. Evin üstündə və ya bağlarda istirahət üçün üstüörtülü tikili; talvar.
KÜL-KÜLFƏT
KÜLAH

Digər lüğətlərdə

абисса́ль берёза гродена́пль окульту́ривание поско́нный расколу́пывать расстона́ться факту́рно цельномоло́чный графи́чески грязнова́тый объективисти́ческий па́ра пустяков пя́тка сарди́ночный терро́р angularity glass-bell moorhen paedologist preem изгаживать исправительный наклониться смягчить