1. Közərdilmiş dəmirin üst qabığı.
2. dan. Yanma, yanıb yığılma, büzüşmə.
□ Mucul olmaq – mucullamaq. Saçı mucul olmaq.
// Yanıq.
İşıqla bərabər ortalığa tüstü və bərk mucul iyi yayılmağa başladı.
сущ. 1. ифирна яру авур ракьун винел къат; 2. рах. кун, алугун, кана чӀух хьун, агаж хьун (мес. спелар, чӀарар, йис); mucul olmaq кун, алугун; // кайи
Tam oxu »I прил. опалённый, обугленный II сущ. 1. обугливание; опаливание 2. гарь. Mucul iyi gəlir пахнет гарью; mucul olmaq см
Tam oxu »