ZƏBT

is. [ ər. ] Silah gücü ilə, zorla tutma, ələ keçirmə, hakimiyyəti altına alma, ixtiyarına alma; sahiblənmə, yiyələnmə. Qalanın zəbti. Şəhərin zəbti.
□ Zəbt etmək1) zorla tutmaq, ələ keçirmək, hakimiyyəti altına almaq, işğal etmək, ixtiyarına almaq, zorla sahiblənmək.
Güllücə kəndini düşmən zəbt etdi. S.S.Axundov.
[Şah Mirzə Ağa xana:] Niyə məndən izn almamış Heratı zəbt etdin? C.Cabbarlı.
Cəfərqulu Fərhad bəyin evlərini zəbt və özünü həbs etməyə göndərildi. Qantəmir;
// məc. özünə tabe etmək, yiyələnmək.
Təbiəti zəbt edib almağın zamanıdır; Kainata zəlzələ salmağın zamanıdır. M.Müşfiq;

2) klas. qeyd etmək, yazmaq;
3) hafizəsi ilə tutmaq, hafizəsində saxlamaq, qavramaq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ZƏBT zəbt bax işğal
  • ZƏBT qavrama
  • ZƏBT sahiblənmə — yiyələnmə
ZƏBƏRDƏSTLİK
ZƏBT-RƏBT

Digər lüğətlərdə

доти́снуться клювови́дный на́ртовский подбо́рочный прутье ры́бница сетно́й суко́нце темпера́ментный ускори́тельный просты́нуть пря́лочка стили́ст считать га́лок demi-official double-edged engine-crew give back loot matey praying mantis si vis pacem, para bellum осторожность паника помета