MUCUL

is.
1. Közərdilmiş dəmirin üst qabığı.
2. dan. Yanma, yanıb yığılma, büzüşmə.
□ Mucul olmaq – mucullamaq. Saçı mucul olmaq.
// Yanıq.
İşıqla bərabər ortalığa tüstü və bərk mucul iyi yayılmağa başladı. Ə.Əbülhəsən.

MUÁVR
MUCULLANMA

Digər lüğətlərdə

еры́ забаси́ть заика́ться комкова́тый критика́нка балансиро́вщик высокоурожа́йный дрозофи́ла запрева́ть зо́лотко реинтегра́ция ультрапра́вые юсти́ция пырин cider-press haplont Ireland milking note-shaver pickaninny self-forgetfulness unblameable visit местный опухлый