(Qax) bax şimşəd
(Salyan) həvəs göstərmək, meyil etmək. – Uşax həmişə yasağ olunmuş işə şimşirər
I (İmişli) sovrulmamış taxıl topası. – Şində iki xırman taxıl vardı II (Qax) taxtabiti
şinax salmax: (Şəki) diqqətlə baxmaq. – Yaxşı şinax salsan görərsən
(Lənkəran) çəltiyin qabığı
(Cəbrayıl, İmişli, Tovuz, Zəngilan) dəyirmanda taxılın daşların arasına tökülməsin nizamlayan qab. – Şindanı qaldı, də:rmanı dən basdı (Zəngilan); – Ş
(Kəlbəcər) gilas növü. – Şine:r qırmızı olur
(Bakı) şanapipik
(Şəki) 1. dayanıb durmaq 2. üzə durmaq 3. vecinə almamaq, qulaq ardına vurmaq, əhəmiyyət verməmək. – Niyə şinəmisən, danışsana
(İmişli, Sabirabad, Ucar) bax şinəmax (1, 2-ci məna). – Uşağı oxərtənə işdətmisən, şinəyib tay (İmişli); – Ə:, nə şinəmisən, dimirəm ged öyə (Ucar)
(Dərbənd, İsmayıllı) yabanı bitki adı, yemlik. – Şing qartiyəndə saru gül açadu (Dərbənd); – Şing süd salıb (İsmayıllı)
(Mingəçevir, Şəki) şən, təntənəli. – Toyi şinganlı eliyən əyaxçı olar (Şəki)
(Cəlilabad) dinclik bilməyən, bir yerdə dayanıb durmayan ◊ Şingilib atməy (Cəlilabad) – atılıb-düşmək, oynamaq
I (Kəlbəcər) 1. uzunqıç 2. tez-tez yeriyən. – Fərhad kimi şingilim adam olmaz ◊ Şingilim atmax (Ağdam, Şuşa, Ucar) – atılıb-düşmək, oynamaq
(Qazax) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin şingilimağac oynuyax
(Ağdam) bax şingilib ◊ Şingiliy atmax (Ağdaş) – atılıb-düşmək, oynamaq. – Dayça anasının yanında şingiliy atırdı
(Quba) gödək, qısaboylu. – İşə diyən bir kişi bizdə şinğandu
I (Kəlbəcər) bax şiner. – Şinher gec yetişər II (Ağcabədi, Kəlbəcər, Şuşa) 1. xalat 2. qadın paltarı
(Gədəbəy, Kəlbəcər, Qazax) bax şinəmax. – Söz deyəndə nə şiniyirsəη (Qazax); – Nə şiniyersəη, a bala, düz de:rəm dana (Qazax)
(Ordubad) səs, cınqırıq ◊ Şinqırığ çıxartmağ (Ordubad) – səs çıxarmaq. – Şinqırığ çıxmadı onnan so:ra; – Şinqırığını çıxarma
(İmişli) döyüldükdən sonra sovrulmamış taxılı xırmanda topa şəklində yığmaq. – Taxılı dögənnən sora şinnerdüg
(İmişli) bolluq. – Oyil <o il> çox şinnigdi orda
(Salyan) balıq növü. – Bazarda yaxşı şip satılır
(Salyan) topa, qalaq. – Odunu hə:tdə şipə yığmışuğ
(Salyan) yerləşdirmək, sığışdırmaq
I (Biləsuvar) samovarın kranı. – Şiri ac, stəkana çay tökülsün II (Göyçay, Qax, Ordubad) rəng. – Şiri dulaba çəkillər (Ordubad) III (Dərbənd, Tabasara
(Salyan) evi ağartmaq üçün istifadə edilən dəri parçası. – Keçmişdə öyeşigi şirabbıznan şirəliyirdilər
(Şəki) evin damında kirəmidin arasına düzülən xüsusi taxta. – Ay Usuf dayi, şirafqa satan yer bilmirsən?
(Bakı) novalça, yağış suyunun axması üçün nov. – Şiranqucdan yaman su gəlir
(Zaqatala) güclü yağış
(Xanlar) çuvalın kənarlarındakı xüsusi tikiş ◊ Şiraz vurmax (Xanlar) – çuvalın kənarlarını xüsusi tikişlə tikmək
(İrəvan) kitabın vərəqlərini saxlamaq üçün onun arxa tərəfinə vurulan tikiş. – Kitabın yaxşı şirazəsi var
(İrəvan) kitabın vərəqlərini tikən adam. – Əli yaxşı şirazəçidi
(İrəvan) kitabın vərəqlərinin düşməməsi üçün onu arxa tərəfdən tikmək. – Bu kitabı sabah şirazələrəm
(Cəbrayıl, Zəngilan) sacda bişirilən çörək növü. – Tavad xala şirazı bişirir (Cəbrayıl)
(Çənbərək, Gədəbəy) cecim, xürcun, çuval və sairənin kənarlarını rəngli iplə, xüsusi sıx tikişlə tikmək
(Bakı) qaynadıldıqdan sonra qurudulmuş əncir. – Bi:l şirbədüşəndə çox getirmişdim
(Təbriz) yaltaq. – Şirbəzzər gələn kimin başlı:rdıla ona pay, mına pay
(Şahbuz, Şərur) rəngsaz. – Hər adamnan şirçi olmaz (Şərur); – Şirçi bı əvi şirrədi (Şahbuz)
(Qax) 1. qoyunun mədəsi 2. yoğun bağırsaq
I (Qax) içi ətlə doldurulmuş qoyun bağırsağı II (Tabasaran) qursaq. – Mayya atadüg malun şirdanni
(Bakı) üzüm növü
I (Kürdəmir, Mingəçevir, Şamaxı, Şəki) evin divarlarını və torpaq döşəməsini ağartmaq üçün xüsusi gildən hazırlanmış məhlul
(Bakı) dar. – İndi cavannar paltarı lap şirə-mala geyillər
(Culfa) üzüm əzmək üçün xüsusi yer. – Şirəxanada üzüm əzirix’, indi doşab bişiririx’
(Bakı) doşab bişirilərkən üzüm şirəsinə qatılan xüsusi torpaq. – Ay ışağlar, birəz şirəxəg götürün mə:mçün, üzüm baseçegəm
(Zaqatala) şum, şumlanmış yer
(Culfa) yundan toxunmuş nazik cecim. – Paltarrarı yığ mərfəcə, şirəkini çək üstünə
(Tovuz) arabanın qabaq tərəfində arabaçının oturduğu taxta
(Goranboy) bax şirəqul. – Şirəqun iki olur, qavax şirəqunun üsdə oturullar, dal şirəqunu da bağlıyıllar ki, yük tökülməsin arabadan; – Şirəqun dörttək