I (Culfa) xırmanda topa şəklində bir yerə yığılmış, bir yerə toplanmış taxıl. – Şüşəni şadaraynan əliyirix’, so:ra da xəlbirnən qəyrib torpağın çıxard
(Qarakilsə) lağ ◊ Şüşək eləmək (Qarakilsə) – lağ etmək, ələ salmaq. – Padşah bına şüşək elədi; – Mən şüşək eləməli adam döyləm, get tayı: tap
(Tovuz) bax şüşək ◊ Şüşəki eləməx’ (Tovuz) – b a x şüşək eləmək. – Sən mənə şüşəki eləmə
(Ağdam, Culfa, Füzuli, Ordubad, Zəngilan) bax şüşdəməx’. – Potqanı yığırdıx yerə, bir də döyürdüx’, sonra şüşəli:rdix’ (Ağdam); – Tez olun taxılı şüşə
(Zaqatala) günahkar, təqsirli ◊ Şüşkər olmax (Zaqatala) – günahkar olmaq, təqsirli olmaq. – Yazıq lap şüşkər oldu
(İsmayıllı) başdansovdu, səthi, keyfiyyətsiz. – Sən işi şütrü görübsən
(Gədəbəy, Xanlar, Kəlbəcər) avaralanmaq, veyllənmək, boş-boş gəzmək. – Ə, niyə şütüyöysüη, öyə simitdiy vermeysiη (Gədəbəy); – Pis itdər gedey qapılar
(Xudat) ensiz meşə zolağı. – Şüvün iki tərəfin də şumla
(İrəvan) ağacın cavan zoğu. – Şüvcəni elə çəkəcəm ki, yandırar yaxar
(Xaçmaz, Quba) gecə işıqsaçan cücü
(Şahbuz) yabanı dərman bitkisi
I (Oğuz) evin tiri. – Damın şüvərləri xarab olufdu II (Balakən) şax və ya kolkosdan düzəldilmiş çəpər
(Göyçay) əkin sahəsində çəkilmiş arx
(Gəncə) dərini yumşaltmaq və təmizləmək üçün alət. – A bala, o şüyrəni ver bura
(Gəncə) dərini yumşaltmaq, təmizləmək. – Şüyrəni ver, bir-iki dəri var, oları şüyrəliyim
(Kürdəmir) uzunsov
(Naxçıvan) yemiş növü. Tt
(Ağdam, Bərdə, Gədəbəy, Şəmkir, Şuşa) daha. – Ə, ta bəsdi yatdıη, bir yeriηnən qalxsaηa (Ağdam); – Ta mənim saηa sözüm yozdu innən belə (Bərdə); – Ta
(Masallı) içərisində qənd doğramaq üçün ağacdan hazırlanan xüsusi çanaq
(Naxçıvan, Ordubad) xonça
(Zaqatala, Qax, Balakə) 1. tayfa, nəsil 2. məhəllə
(Zəngibasar) dəfə. – Bir tabır aparmışıx, bu ikinci tabırdı
(Xanlar) gəlmə. – Özgə kətdən gəlif burda olana tabırğa deyrəx’
(Bakı) əncir qurusu
I (Balakən) kənd. – Mən Talalar tabununda oluram II (Qax) at ilxısı
(Salyan) bax tabırğa
(Qazax) qaramalın ayağının dərisi
(Gədəbəy) ta ki, o vaxta qədər ki. – Taddım özü gəlməsə, mən xalxın amanatını heş kimə vermərəm
(Bərdə, Füzuli, Qazax, Yevlax) bax taddım. – Təleyi qurollar ta:dım oy çüşənətən (Qazax)
I (Füzuli, Xanlar, Şəmkir) bax tap III. – O tafdan ağzı aşağı gələndə gördüyün yerrərin hamısı bizim kolxozundu (Füzuli); – O taflarda mal örüşü var (
I (Gədəbəy) kərəntinin tiyəsinin kəsən tərəfi II (Daşkəsən) kərəntinin ağzını itiləmək üçün alət. – Tafdaxınan kərəntiyi tafdıyırıx ◊ Tafdaxdan tüşməx
(Şəmkir) əkin sahəsini şırımlara ayırmaq. – Darıyı əkerıx’ payızda, onnan sonra tafdaleyıf onu sulerıx
(Daşkəsən) itiləmək. – O tafdağı ma:yəti bu kərəntiyi tafdıyım
(Culfa) üzüm növü
(Cəbrayıl, Çənbərək) fərq ◊ Tafırın tutmax (Cəbrayıl, Çənbərək) – 1. fərqini müəyyənləşdirmək (Çənbərək); 2
I (Ağdərə) köçəri. – Əvvəl tafırqaydıx biz II (Meğri, Ucar) gəlmə, yerli olmayan, yurdsuz. – Dedim: “Əmir xan, tafırqa adamıx, deyna bizim davarrarı v
(Qazax) tapılmış şey. – Bu tafqıntıların yə:si çıxdımı?
(Zəngibasar) dəfə. – Bir tafqır da yusan ə:r, təmmiz olar
(Şəki) qarışıqlıq ◊ Tafrığa düşməx’ (Şəki) – dolaşıqlığa düşmək, qarışıqlığa düşmək. – Bizim qonşunun işi tafrığa düşütdü
(Karvansaray) qarğıdalı və ya darı çörəyi. – Qardalı ununnan yaman taftapı bişirillər
(Ordubad) taxça
I (Cəbrayıl, İmişli, Salyan, Şamaxı) cəhrədə iyə keçirilən dairəvi taxta. – Tağalağ iynən bir yerdə fırranır (Cəbrayıl) II (Şamaxı) məc
I (Ağdam, Bərdə, Culfa, Şuşa, Tərtər) bax tağalağ 1. – Cəhrənin tağalağı uşağın əyağı altında qalıf sınıfdı (Ağdam); – Tağalax iyin dibində olur (Culf
(Qazax) bükmək, burmaq. – Camış quyruğunu tağalandırer
(İmişli) dolaşa. – Tağan dolub şuma, səpdiycən götürür tumi
(Gədəbəy, Qafan, Qax, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Ordubad, Salyan, Şəki, Şəmkir, Zaqatala) ölçü vahidi adı
(Qazax) satılan hər tağar taxıl üçün pulsuz olaraq əlavə edilən taxıl. – Hər tağara tağarbaşı verirdix’ bir çanax
(Borçalı) tağarla ölçmək. – Ay uşaxlar, ay bala, durmuyun gəlin, tığdan taxılı tağarrıyax
tağəliyə qoymax: (Cəbrayıl) lağa qoymaq
(Lənkəran) dolu. – İki gündü sə:rrər tağırsağ yağır