(Ağdam, Cəbrayıl, Goranboy, Xanlar, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) bax xirex’. – Xirix’də qurda nə qədir yarpax versən ye:r (Zəngilan); – Qurda xirix’
(Cəbrayıl, Goranboy, Göyçay, Mingəçevir, Tovuz) bax xirex’. – Xirikdə veririk yeyir, şaxlıyırıx (Göyçay); – Baramaqurdunu xirik vaxtı yaxşı yemliyə bi
(Dərbənd) rəf. – Usda Fatmanisə xəleyçin xiristan düzəltdi
(Zaqatala) səliqəsiz. – Məktəbə xirqa gəlmax olmaz
(Cəbrayıl, Zəngilan) dovşan balası. – Kəfşənnən bir xirnək tutdum, gətdim əvə (Cəbrayıl)
I (Borçalı, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Tovuz) bax xirnək. – Do:şan balasına xirnix’ deyərix’ (Daşkəsən); – Atbatannan gedirdim bi xirni
(Sabirabad) qısaboy <adam>
I (Qax) kirşə II (Qax) saçaqlı palaz
(Qax) nazik daş
(Xanlar) bax xirtdəklik. – Xirtdəx’liyi qıza dədəsi öyü verey; – No:ruz kişinin arvadının xirtdəx’liyi indi də duroy
(Salyan) boyunbağı. – Xirtdəkliği qızzar taxar; – Solmaz xirtdəklik asıb
(Zəngibasar) yeyə <aləti>
I (Kəlbəcər, Şərur) xırdadişli yeyə. – Bizzərdə böyük yeyəyə qavara, xırda yeyəyə xitrix’ deyərix’ (Şərur) II (Borçalı, Gədəbəy) dovşan balası
(Qax) xirtdək
(Zəngibasar) dar, sıx. – Əvdə otumağ olmur, yaman xislətdi
I (Qax, Qarakilsə, Qazax, Şuşa) köbə. – Köynəx’də xişdəx’ olanda gej yırtılır (Şuşa) II (Çənbərək) şumlanmış sahə arasında qalan kiçik xam yer
(Zəngibasar) əzişdirmək, tapdalamaq. – Gədəni o ki var xişdiyif
(Cəbrayıl, Qazax) qutab
(Laçın) yaltaq. – Xiti olma; – Xiti adamın hürməti olmaz
xitim eləməx’: (Qazax) xidmət, qulluq eləmək. – Qoyuna xitim eləsəη i:rmi il yaşıyar
(Qax) çınqıl
I (Göyçay) çəltik ləki. – Bizim xiyin oxi yarılub, suyi axıdır II (Qax) eyvan
(Zərdab) bax xayatı I. – Xiyatadan ipək tor toxunur
(Cəbrayıl) bax xayatı I
(Naxçıvan) sahənin bərabər bölünüb əkilən hissəsi
(Gəncə) qıraqları dilikli mis sini. – Düyünü xiyərədərə töküf ayırtdasana
(İmişli, Kürdəmir) bax xiyarax. – Xiyərək çıxarmışam, yeriyəmirəm (Kürdəmir)
I (Culfa, Şərur) böyük mişar. – Xizanı iki adam işdədir (Şərur) II (Culfa) xam yer
(Dərbənd) bax xızan I. – Həsənin bir xizan uşağları var
(Daşkəsən) xış. – Qavax xizəx’nən əke:ydix’ yeri-yurdu
(Zəngibasar, Basarkeçər) bax xiza I. – Xizəri gəti kərəni kəsəx’ (Basarkeçər)
(Masis) nifaq. – Oların arasına xlaportdux salma
(Kürdəmir, Oğuz) quş adı, zığzığ. – Vardannılar xoca-xoca, zığzığ diyir (Oğuz)
(Cəlilabad) çala. – Əlli xocağ çiyələg əkmişəm
(Qax) donuz balası
(Cəlilabad) budaq ◊ Xoça vırməy – budaqlamaq. – Kol xoça vırıb
(Gədəbəy) hodaq. – Xodaş olmasa kotan əkmeyrim mən
(Naxçıvan) bax xodaş
(İsmayıllı) qorxmaq. – Bö:ğ oğlansan xoflanma, yol irahdi
(Quba) ürkək <at>. – Xofli ata minmağ çux qurxuludu
(Ordubad) qorxulu. – Ayı xoflu heyvandı
(Şəki) bax xoqar. – Xogərə murta yigiylər, qoz, lovyə töküylər
(Zaqatala) yunun çıxarı
(Zaqatala) bax xoqar
(Basarkeçər) qozbel. – Bir xoxabel kişiydi bu Abbasın dədəsi
(Borçalı) bax xoxabel
(Bərdə, Tərtər, Ucar) əti yeyilən çöl quşu adı. – Xojaxoja heyva ağacında balalıyır (Bərdə); – Xojaxoja meşələrdə çox olur (Tərtər); – Xoja-xojanın ət
(Hamamlı, Şahbuz) cibgir. – Bizdərdə cüllük adama xojan deyərix’ (Şahbuz)
(Zaqatala) ağac qabığından düzəldilmiş silindr şəkilli qab. – Punduğu xoqara yığ
I (Cəlilabad) budaq II (Şahbuz) kədik, aşırım