(Borçalı, Gədəbəy, Qazax) bax cisvir. – Sənin də dəfdəriη bu cisfir səlqəlidi (Gədəbəy); – Bu kətdə hər cisfir meyvə var (Borçalı)
(Borçalı, Qazax) cür
(Yevlax) iynə-sap qutusu. – Civə qaçı, qo:rux, üysüy qo:rux
(Şərur) 1. söyüdəoxşar ağac adı 2. söyüdəoxşar ağacın şivləri. – Civardan səbət toxunar
(Gəncə) cəld
(Şərur) nəcib
(Cəbrayıl) çox kiçik
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Sabirabad) bax civar. – Gedeyəm meşədən civir qirməyə (Cəlilabad) II (Basarkeçər) bax civər
(Cəlilabad) çoxlu civir (bax 1-ci məna) bitən yer. – Bıra civirriydi
(Qazax) bax civəllək
(Lerik) sürüşmək
(Borçalı) içalat
(Masallı) kisə. – Ciyəsini unnan doldur
(Şəki) soxulcan. – Ciyənqala yağşdı vax <vaxt> çox olur
(Şərur, Naxçıvan) bax giyəv
(Kürdəmir, Sabirabad) kəndirbaz. – Qabağ toylarda ciyəvazdar oynardı (Sabirabad)
(Kürdəmir, Qax, Şəki, Ucar, Zaqatala, Zərdab) bax ciyi. – Ciyi çoq qocalıb (Zərdab); – Ciyi də dolma asıtdı (Şəki)
(Ağdam, Ucar) gicitkən
(Qazax) azca iylənmək. – Ət ciysiyif
(Şəki) alça və ya zoğaldan hazırlanmış tomat. – Bildirdən qalan co: heylə durur dobunun divində; – Sizin co: çox turşdu
cocaxar olmax: (Qazax) biabır olmaq. – El içində cocaxar oldum
(Bakı) yabanı bitki adı
(Daşkəsən, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Goranboy, Göyçay, Xanlar, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı) tayfa, nəsil
(Şəki) boğmaq. – Bişix’ cücəni coğmaliyif yidi
(Ağdam) davakar
(Qax) yun çıxdaşı
(Qax) dəni təmizlənmiş qarğıdalı qıçası
(Ucar) kal (meyvə). – Colux heyvanı inəy yaxşı ye:ir
(Əli Bayramlı, İmişli, Kürdəmir, Salyan) tayfa, nəsil. – Bizim com kəndin bı tərəfindədi (İmişli); – Mən Topalhasannı comunnanam (Kürdəmir)
(Daşkəsən, Gədəbəy, Kəlbəcər, Tovuz) çubuqdan hörülüb üstü keçə ilə örtülmüş alaçıq. – Comoyu yaylaxda tikellər (Daşkəsən); – Gederix’ çuvuxlardan baş
I (Gədəbəy) topal. – Onuη comalax barmaxlarımı xoşunə:ler? II (Ağcabədi) bir nəsildən olan adamların yaşadığı yer, ərazi
(Yardımlı) topalamaq. – Odunnarı bir yerə comala
(Kürdəmir) toplaşmaq. – Hamısı bir yerə comlaşıb
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) bax camışqıran. – Comuşqıranda qartof səperix’ (Borçalı)
(Gədəbəy) iflic. – Bədənim elə bil condu
(Cəlilabad) toplaşmaq. – Adamlar coralaşdi bıra
(Gədəbəy) uşaq oyunu adı. – Coravaltı belədi: On-oniki corafı cərgə düzüllər, bir adam əlini onun altdə:zdirir <altında gəzdirir>, əlind
(Çənbərək) bax coralaşməg. – Camahat cormalaşdı, dönən haravıyı qaldıdı
(Borçalı, Goranboy, Naxçıvan, Ordubad, Şərur, Tovuz, Zəngilan) süzülmüş ayran. – Ayranı töküllər torbıya, süzülüb olur cortan (Zəngilan); – Cortannan
(Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) bax cortan. – Ayranı tök torbaya, qoy cortdan olsun (Culfa)
(Zəngilan) qaynamaq. – Simavar coşdaner, çaynığı yeyxala gəti dəmlə
(Borçalı, Goranboy, Xanlar, Tərtər, Tovuz) bax co:ğa. – Hajəhmədxannı bir coyğadı, biz də ayrı coyğa (Goranboy); – Əhməd Məhəmməd kişinin coyğasınnand
I (Salyan) omba sümüyü (heyvanda) II (Ağcabədi, Bərdə, Tərtər) fırfıra. – Coz ağaşdan olur (Bərdə); – Cozu məhlədə oynuyallar (Tərtər)
(Hamamlı) yumru daş (uşaq oyununda). – Mən cozoyu elə vurdum, on addım getdi
(Yardımlı) qaynamaq. – Qəfədanı ocağa qoy cözdalansun
cozsoz oynamax: (Ağcabədi) fırfıra ilə oynamaq. – Uşaxlar cozsoz oynuyur
(Göyçay) aşığın çuxur üzü
(Bakı) əqrəb. – Dünənnəri bağda barmağımı cöcəqan sancdı
(Bakı) bax cacu. – Uşaxlar iki dənə cöcü tutublar lap yekə
(Tovuz) mis piyalə, mis kasa. – O unnan iki cöəcə bu taxılnan dəyişərsiηizmi?