(Meğri) boy-buxun. – Bu qız uğlanın cifdəsin bəyəmmədi
(Çənbərək) girmək. – Sirəfilin uşağı savaxdannan öə ciflənif
(Qax) dağ ətəyində otlaq
(Qax) zirvə
(Salyan) çil-çil
cignə vırməg: (Cəlilabad) qışqırmaq. – Çoban o təpədən cignə vıreydi
(Zəngilan) mübahisə etmək. – Az cihləşin, çıxın gedin işı͂:za, güju͂:za
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdaş, Bolnisi, Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Goranboy, Göyçay, Xanlar, İmişli, Karvansaray, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Tərtər, Tovuz,
(Tərtər, Ucar) rəfiqə. – Söygülüynən Xanım ciji-bajıdı (Tərtər); – Mehribannan ciji-bajıdı Zəhra; – Ay ciji-bajım, mən nəvilim, olar hər gün bir-biri:
(Dərbənd) çarx (cəhrədə). – Kirişə mum sürtəllər ki, ciqriğdən sürüşməsin
I (Ağcabədi) lil. – Arxın içində cil olur II (Şərur) əmici tellər. – Cil onnan ötründü ki, ağaş yerdə yaşayış eləyir, onnan su alır
(Yevlax) xörək adı (yağda qovrulmuş soğan, göyərti və düyüdən hazırlanır). – Cilədarı sarımsaq-qatıxnan yi:llər
(Qazax) bax cələfcələf. – Çöllər dolu maldı çiləx’-çiləx’
(Basarkeçər) biryaşar at. – Atın balası bir yaşına addıyanda ona cilxor de:yix’
I (Ordubad) bax qilif I II (Basarkeçər, Hamamlı) arabada təkərin oxdan çıxmaması üçün salınan dəmir paz
(Mingəçevir) çör-çöplü ot
(Cəbrayıl, Zəngilan) yolunu azmaq, yolundan çıxmaq
(Bakı) lap, tamam, tamamilə. – Ciliz də pis dögüva:, gənə necə olsa adamın özininkidü
(Quba, Xaçmaz) cığır
(Xaçmaz) bax cilqə
(Ağbaba) bax lillətməx’
(Ağdam, Çənbərək) oğurlamaq. – Bir cüjəmizi cilif Nuru dünənnəri
I (Xanlar) ixtiyar. – Sənə ciloy versələr, məni döyərsən II (Tovuz) cüt öküz (qoşqu üçün). – Öküzdər yoruluf, o haravıya bir ciloy verin
(Başkeçid) qın
(Xanlar) aradan çıxmaq
(Çənbərək) oğurlamaq. – Amanef dünən toğlu yekəlix’də bir xoruzumuzu cimbildəssin?!
(Balakən) səbət. – Şə:rdən qonağımıza bir cimci gilas göndərdim
(Qax) bataqlıq
(Oğuz) narın <yağış>. – Gür yağış döylü, cimcimə yağışdı
(Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, Xanlar, Mingəçevir) xırda naxışlı <parça>. – Cimciməli parçadan yorğan əmələ:lir (Gəncə); – Qəprətivə
cimiz olmağ: (İmişli) ciftləşmək (dəvəyə aiddir). – Kəlbəz ayda dəvə cimiz olar, doğır bi ilə
(Balakən, Qax, Şəki, Zaqatala) gicitkən. – Anam bu gün cincar xingalı bişirəcək (Balakən); – Gəlin, cincar yığma: gedax (Qax); – Cincar daliynən yer q
(Şuşa) gizlənpaç
(Goranboy) çöl quşu adı
(Zaqatala) sakit, dinməz. – Bir söz dimir, cincip durur
(Qarakilsə) balaca. – Cinə balaca deməx’di dayna
(Qarakilsə) əsəbi
(Tovuz) cinlənmək, hirslənmək. – Dədən cinix’if, öldürəjəx’ səni
(Qazax, Gədəbəy, Hamamlı, Tovuz) əsəbi. – Sultan yaman cinqoydu (Qazax); – Cinqoy adamı diηdirdiη, duramma: jaxsıη qavağında (Gədəbəy); – O, yaman cin
(Şəki) böyük arxdan ayrılan qol. – Bizim cirata da su buraxdılar
(Zaqatala) turşuma, qıcqırma
(Cəbrayıl, Gədəbəy, Şamaxı) qənaət. – Dolanışıxda da cirə lazımdı adama (Gədəbəy)
(Ağdaş) az-az, qənaətlə. – O, çörəyi cirə-cirə yiyir
(Şəki) arıq. – Töyfənin qızı cirəfə bi şeydi
(Qax) payız şumu. – Yamacdakı cirəyi qurtalın
(Dərbənd, Quba) bax cilqə. – Bir cirgənə <cirğə ilə> keçiydim, siçovul məni qurxutdu (Dərbənd)
(Quba) atmaq. – Dur buları cirğala bayıra gidsün
(Gədəbəy) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin cirimcirim oynə:x
(Zaqatala) xırda doğranmış əriştə