(Başkeçid, Borçalı) birillik keçi. – Balaja-balaja cığılar otde:r (Borçalı)
(Bolnisi) vedrəyə oxşayan qulplu qazan
(Dərbənd) qaratoyuq. – Cığırtün ətün yiğmağ uladu
(Cənubi Azərbaycan) balaca
(Dərbənd) bax cağala
(Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Qazax, Tovuz) bax cımxır. – Kələpır cıxmır yağnan pişer (Goranboy); – Ət çıxmır yağdı (Gədəbəy)
(Biləsuvar) azacıq
(Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Şamaxı) bax cıqqa. – Çörəyinnən bir cıqqan mənə ver (İmişli); – Cıqqan danış da (Kürdəmir); – İrəngdən cıqqan mənə də ver (
(Ucar) pambıq qozasının içində qalan azacıq pambıq. – Mən bü:n cıqqana artdadım
(Qax) qoyunun quyruğu
I (Əli Bayramlı, Kürdəmir, Şamaxı) bərk qaçan at. – Boz at çox cılfır atdı (Əli Bayramlı); – Kor at yaman cılfırdı (Şamaxı) II (Naxçıvan) yersiz danış
I (Əli Bayramlı, Şəmkir) bax cilqə. – Dağın döşünnən bir cılğa gedir, oreynan çıxarsuz (Şamaxı) II (Əli Bayramlı, Kürdəmir) tamam, tamamilə, lap
(Sabirabad) kiçikliböyüklü. – Cılğalı-böükli kətdən ellignən getmişdi
I (Ağdam, Basarkeçər, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Cəbrayıl, Çənbərək, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, İmişli, Qazax, Laçın
(Quba) qığılcım. – Ut yandıranda unnan cılğım səpələndü hər yana
(Ağdam, Biləsuvar, Cəbrayıl, Daşkəsən, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, İmişli, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qazax, Masallı, Sabirabad, Salyan, Şamaxı, T
(Qax, Zərdab) bax cılğa II. – Anamın bişirdiyi çörək cılxı ağ unnandı (Zərdab)
(Gəncə) çılpaq olmaq
I (Bakı, İsmayıllı, Kürdəmir, Qazax, Masallı, Ordubad, Tovuz) arıq. – Cılız adam quvvasız olar (Qazax); – Nə cılız uşağdı (İsmayıllı); – Sufayı uşaxdı
(İsmayıllı) dırmıq. – Əhməd cılqırnan çoxlu ot yığdı
I (Goranboy) çöl quşu adı II (Ağbaba, Basarkeçər) göyərti ilə yarma və ya düyüdən hazırlanan xörək adı
cımbat olmax: (Ağdam, Barana) yox olmaq. – Qələm bırdan harya cımbat oldı? (Ağbaba); – Puçağım cımbat oldu (Barana)
(Basarkeçər, Başkeçid, Goranboy, Qazax, Şəki, Tovuz, Yevlax, Zaqatala) xalis, tamam, lap. – Bir qoyun kəsibənə, çımxır yağ olubana (Basarkeçər); – Bu
(Kürdəmir) qarmaq. – Cındırağnan ucdakı salxımları üz, yaman yeməlidi
(Şəki) bax cımxır. – Su cınxır iylə͂:rdi
(Qazax) bax ciliz. – Cınız bu məni yandırer
(Ucar) ucadan çağırmaq. – Əli, sən bərkdən cınqıyırsan
I (Cəlilabad) qoz. – Qoz demeylər bizdə, deylər girdəkan, bir də ki cınqır II (Ağbaba, Başkeçid, Borçalı, Hamamlı, Qazax) qazança
(Qarakilsə) acıq. – Ağalar mə:llimə cınqışmamız tutdu
(Cəbrayıl) çox kiçik
(Qarakilsə, Lənkəran) çürümüş süd
(Oğuz) xörək adı. – Cıradal yazda ye:lən şeydi
(Gədəbəy) zirək. – Səniη uşaxların cırasıl uşaxlar çıxdı
(Ordubad) bax cırasıl. – Həsən cırasın adamdı
(Ağdaş, İsmayıllı, Mingəçevir, Şuşa) bax cıradal. – Cijim yaxşı cırdala bişirmişdi (Ağdam)
(İsmayıllı) bax cıradal
(Ağcabədi, Ağdaş, Ucar) bax cıradal. – Cijim cırdana pişirmişdi (Ağdaş); – Hə, dünən yaxşıca cırdana yedim (Ağcabədi)
(Bakı, Quba) bax cılğa. – Cırğeynan getdim düz bosdana (Bakı); – Kəntimizə cırğeynan gidəndə yoxun uladı (Quba)
(Çənbərək) arıq. – Cırğın heyvan süddü olmaz
(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Tovuz) bacarıqlı. – Həsən cırı adamdı (Qazax); – Məsim çox cırı uşaxdı, hər nə desən başarer (Gədəbəy); – Avdıllanın oğlu özün
(Bərdə) dilim (ətə aiddir)
cırım-cırım kəsmək: (Bərdə) dilim-dilim kəsmək (əti). – Əti cırım-cırım kəsirix’, şalampır eli:rix’, CIRIMLAMAX (Bərdə) – dilimləmək (əti)
(Ağdərə) dırmıq. – Yeri cırmılnan təmizde:rix’
(Ordubad) ağacın qurumuş budaqları. – Get cırnatdan yığ gəti, ocağa qoyax yansın
(Gəncə) həqiqəti sevməyən
(Ağdərə, Tərtər) 1. karusel. – Cırran elə hərrənir ki, necə də:rman hərrənir həylə (Ağdərə) 2. karuseldə icra olunan oyun adı
(Qarakilsə) yağlı (süd)
(Göyçay) xırda ağaclı meşə
(Qarakilsə) yağsız (süd)
(Şəki) tamam, düz. – Sel cırt ya:rı bölüfdi kəndi