(Qazax) ağıldankəm. – Ağlı yoxdu, kəmçatdı
(Bakı, Kürdəmir) mala (alət). – Kəmçəni vər, öyü suvıyım (Kürdəmir)
(Kürdəmir) mala
(İsmayıllı) kiçik sahə. – Bu kəmçənəyin də otun biz biçəciyik
(Şəmkir, Tovuz, Zaqatala) yarımçıq, əskik. – Yerin başında birəz kəmçix’ qalıf, sərin tüşəndə onu çəkin; – Yorğanın dannajıx kəmçiyi qalıf, gəl onu sı
(Quba) sünbül dəstəsi. – Kəməni quyun yidi
kəmənə bağlamax: (Cəbrayıl) dağdan daş yumalamaq
(Ordubad) bax kəmbərbəsdə
(Meğri) kəmər şəklində duman. – Kahanın başı üsdə kəmərə duman durup
I (İmişli) kətmən. – Mə:n kəmkəm sınıb, düzəltdirəm gərək; – Ay ussa, mə: bi yaxşı kəmkə düzəlt II (Salyan) mala, suvaq çəkmək üçün alət
(İmişli) kətmənləmək. – Tağın arasın kəmkəleyün
(Şamaxı) xəlbirləmək. – Xırmançılar buğdanı kəmləyənnən sora bölüşdülər
(Qazax) öskürüb boğazını arıtmaq, təmizləmək. – A Mansır, nə çox kəmlənersəη, nə qalıf boğazıηda?
(Çənbərək, Qazax) razılaşmaq. – Qız öyünnən kəmləşiflər; – Toyu kəmləşiflər axşam (Çənbərək); – Toya kəmləşməyə gəliflər (Qazax)
I (Borçalı, Qazax) dumanlı soyuq hava II (Çənbərək) 1. kövrək, boş. – Kəmö:x’ qa:dan daş töküflər, onnan örgü olmaz 2
(Bakı) çirk, kir
(Əli Bayramlı, Kürdəmir) qabaq dişləri tökülmüş (adam). – Dişim düşüb olmuşam kəmrik (Kürdəmir); – Kəmrik olduğumnan xörəgin ləzzətin də bilmirəm (Əli
(Xaçmaz) 1. əskik 2. qısa
(Cəbrayıl, Xocavənd, Qazax, Mingəçevir) bax kəmsiy. – Kəmsix’nən iti bağlıyıllar (Xocavənd); – Bunnansa get boğazıηa kəmsix’ sal (Qazax)
(Çənbərək, Qazax) boğazına ip bağlamaq. – Xurda cijim buzoyu kəmsix’liyir (Çənbərək); – Ax, bu Kazım nə kəmsix’lənəsidi, bir çöp gətirmir öyə (Qazax)
(Xocavənd, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şamaxı, Şuşa) bağ, ip. – Səfiy iti həməşə kəmsiydə saxlallar (Şamaxı); – O, itin başına kəmsiy bağlıyıf sürüyü
I (Qax) bax kan V II (Zaqatala) döşəmənin altına qoyulan tir. – Evin kəni sınıb, polu sökmüşük
(Qax, Ordubad) kiçik xalça. – Kənarələri yuduzdur (Ordubad)
I (Ağdam, Təbriz, Ağdərə, Dərbənd, Xaçmaz, İsmayıllı, Kəlbəcər, Kürdəmir, Quba, Laçın, Salyan) taxıl və ya un saxlamaq üçün taxtadan düzəldilmiş və ya
(Dərbənd) bax kəndi I. – Qalxuzda günümüzə u qədər buğda düşeydi ki, kəndülərimüzdə yər yux, əvü bir küncində tükeydüg
kənəfd eləməx’: (Cəbrayıl) gözümçıxdıya salmaq
I (Göyçay, Kürdəmir, Salyan) tərs. – Kənək inəyin süti az olar (Göyçay) II (Göyçay, Salyan, Kürdəmir) qabığı bərk və ləpəsi çətin çıxan qoz III (Bakı,
(Gədəbəy) yerkökünə oxşar yeyilən bitki. – Çox kəngər yiməy adamı öysürdər yaman
(Meğri) gənc, cavan. – Nanaxanımın kəni qızı ölmüşdi, yüreyi dərtdiydi
kənk olmax: (Gədəbəy) kefsizləmək, özünü pis hiss eləmək. – Kənk olmuşam çimənnən soηra
(Cəlilabad) yorulmaq. – Kənkirrəmişəm, danışmağ isdəmeyəm
(Cəlilabad) yorğun. – Mən də bu gün bir az işdəmişəm, kənkirriyəm
(Şəki) kobud. – Çox kənto cavaf verdi; – Məmmədəli kənto adamdı
I (Lerik) ayağın altı II (Göyçay) daşlaşmış qum
(Basarkeçər, Qazax) qoyun xəstəliyi. – Bizim üş qoyun kəpənəx’dən öldü (Basarkeçər); – Kəpənəx’ azardı, qoyunda olor (Qazax)
(Salyan) qarışıqlıq. – Ay uşağ, heyvanların arasına kəpəşo:luğ salma
kəpəto eləməg: (Salyan) girinc eləmək, təngə gətirmək. – Habil məni lap kəpəto eliyib
(Cəbrayıl, Naxçıvan, Şərur, Zaqatala) məsaməli, tez ovulan. – Əv tix’diməyə kəpir daş yaxşıdı (Cəbrayıl); – Kəpir daşın üsdünnən gedəndə təpziyir (Nax
(Zəngilan) daşlı. – Bartaz kəndi çox kəpirri yerdədi
(Qazax) dəfə, kərə. – Pammığa dörd kər, beş kər su veriler; – Elə olor gündə beş kər vererix’, elə olor kin, üş kər vererix’
(Borçalı, Cəbrayıl, Culfa, Qazax, Ordubad, Şərur, Tərtər, İrəvan, Yevlax, Zəngilan) lək. – Kərdidə soğan, loyva əkerix’ (Borçalı); – Biz soğanı kərdid
(Culfa, Şərur) göyərti əkilən yer
(Təbriz) yolların kələ-kötür yerini düzəldən alət. – Yolmızı özümüz düzəltmişux kərdinnən
(Culfa, Qazax) bax kardıvar. – Kərdivarnan su gedən qajın içini təmizdellər (Qazax)
(Bərdə, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Qarakilsə, Mingəçevir, Yevlax, Zəngilan) bax kardığar. – Də:rmana kərdiyar apardım üyütdüm (Bərdə); – Kərdiyarın
(Başkeçid, Gədəbəy, Qazax) bax kardığar. – Bizdə iki putatan kərdiyər olar (Qazax)
I (Cəbrayıl, Kəlbəcər, Salyan, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) qısaqulaq (qoyun). – Qulaxsız qoyuna kərə de:rix’ (Tovuz); – Qara kərə qoyun
I (Ağdərə) dərin saxsı qab. – Qız əre:dəndə ona bir dəs, yanı on dənə kərəcan verirdilər II (Şahbuz) qurut əzmək üçün alət
(Qax) kifir, çirkin. – Men hona gələndə qazaray çobandı kərəhət
(Salyan) çovğun, boran. – Qış gəldi, kərəlay başlıyacağ