(Cəlilabad) bax nalça. – Gördi ocağın qırağındə iki nalçə qoyılib
(Şamaxı) dəmirçi kəlbətini. – Nalçini ver, bı nalı dişiyim
(Cəbrayıl) ev sütunlarının üstünə qoyulan taxta parçası
(Füzuli) buğ, buxar. – Əti də doğruyursan, noxut, lobya tökürsən, öz namınnan bişirirsən
(Zaqatala) niyə? nə üçün? – Namağa bizə galmırsan?
(Bakı, Kürdəmir) heç olmasa. – Namala, adam mayasın götüreydi (Kürdəmir)
(Bakı) bax namala
(Zaqatala) məc. oxumaq (quşa aid). – Səhər tezdən keklitarax <şanapipik> bizin məhlədə namaz qılırdı
(Təbriz) yorğan-döşək yığılan yer, camaxatan. – Namban öyün küncündə olurı
(Qazax) kök, dolu <adam>. – Qız bıldırdan bəri böyüyüf, namənnəhrə arvad oluf
(Cəbrayıl) naməlum
(Bakı) maşallah
(Çənbərək) istəmək, çalışmaq. – Namqındım kın, yeri lapatqalıyam, bajarmadım; – Namqındım kın, dinəm dimmədim
I (Cəlilabad, Kürdəmir) 1. qüvvətli, güclü (Cəlilabad). – Özinnən diyən namlı pəhlivannardan götirərsən (Cəlilabad) 2
(Gəncə) naməlum. – Pul almağım hələ namüjməldi
(Ordubad) ağızla çalınan oyun havası. – İndi mən nanay çalım, siz oynəyin
(Şəki) nə qədər. – Soruşdum yolun uzunu nancandı, didilər əlli vers
(Şəki) bax nancan. – Nancən toxumun vardı, xavar aldı
(Cənubi Azərbaycan) yorğandöşək yığılan yer. – Nandanı daşdan tikəllər
(Şamaxı) nanəyəbənzər yabanı bitki. – Bu gün çoxlu nanəyi yığdım
(Bakı, İsmayıllı, Salyan) aciz, bacarıqsız. – Yaman nanığ adamdu (Bakı); – Çox nanığ uşaxdı (İsmayıllı); – Nanığ adam ac qalar (Salyan)
(Şəmkir, Tovuz) bax nanığ. – Məni kimi fağır olanda ona nanıx de:ir cama:t (Şəmkir)
(Qax) xəbis
(Ordubad) ağac növlərindən birinin adı
(Ağdaş, Göyçay, Ucar) nar mürəbbəsi. – Anam çoxlu nardança pişirdi (Ağdaş); – Nardançanı çaynan içirik (Ucar)
(Qax) yeməli bitki növlərindən birinin adı
(Gəncə, Mingəçevir, Şəmkir) 1. narşərab (Gəncə, Şəmkir) 2. b a x nardança (Mingəçevir). – Nardaşa kol narınnan yaxşı olur (Gəncə)
(Qazax) albalı
(Kürdəmir) böyük kisə, bardan
(Dərbənd) üzüm növlərindən birinin adı
(Lənkəran) şamağacı taxtası. – Bizim övün döşəməsi narratdandı
(Dərbənd) bazar ertəsi. – Nas da diyədig, hacilər də
(Bakı, Salyan) tövbə. – Nasağ olsun mə:, bı işi bir də görmərəm (Salyan)
(Bakı) xəstə
(Gəncə) qabar
(Gəncə) qabarlı. – Nasırrı əl adamın baş ucalığıdı
(Xanlar) tərs, höcət
(Xanlar) tərslik. – Bu da nasrandılıxda rəhmətlik dayısına çəkif
(Gədəbəy, Mingəçevir) bax nasrandı. – Həsən yaman nasranıdı, adamın sözünə baxmer (Gədəbəy)
(Bakı) 1. b a x nasağ 2. qadağan. – Ona bir nassağ elə ki, dai bir də hələ diməsün
I (Qafan, Laçın) qəribə, təəccüblü. – Dünyada naşar adamlar varmış (Qafan) II (Cənubi Azərbaycan, Şamaxı, Şəki) yalançı
(Qazax) həyasız. – Naşarı adamı heş kəs isdəməz
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) qəlyanaltı etmək. – Oruc, gə birəz naşdoylanax (Qazax)
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) qəlyanaltı. – Ət pişənətən naşdoyluğ elə (Qazax); – Qoy birəz naşdoyluğ eliyəx’ ki, işə başdıyanda ajmıyax (
I (Qafan, Laçın) bax naşar I. – Naşər işə tüşmüşəm, özüm də bilmirəm (Laçın) II (Ağdaş) bax naşar II
(Qax) bez
(Balakən) bax naşır
(Zaqatala) bax naşır. – Əhməd naşur aldı
(Ağbaba) kərəntinin sapı
(Naxçıvan) tərs