I (Quba) ağacın dibindən çıxan pöhrə. – Bu porannarı kəsmağ lazımdu, ağaca məfiyəti yuxdu II (Oğuz, Şamaxı) pis (əhvala, vəziyyətə və s
(Meğri) əhvalı pisləşmək. – İssidən uşaxlar porannıyıp
(Əli Bayramlı) balıq növü adı. – Pori tora tez düşür
I (Xanlar) qoyunlarını çobana otartdıran şəxs. – Mənim pornaxlarım yaxşıdı II (Tovuz) avara, boş-bikar adam
(Şəki) böyük, iri. – Porpadı də: uşaxları Xəccənin
(Şəki) böyümək. – Uşaxlar porpalaşənnən so:ra də işdəminəm
(Qazax) tikanlı kollardan birinin adı
(Şəki) kif atmaq. – Çox qalanda çörəx’ porri:r
(Qax) kiflənmək. – Çora <çörək> yeydə porrıyıy
(Oğuz) tüklərini qabartmaq (quşa aiddir). – İndişqa xoruzu porsalır
I (Qax, Şəmkir, Zaqatala) qızarmaq II (Qazax, Hamamlı, Laçın, Tovuz, Zaqatala) qıcqırmaq. – Xamır porsuyuf, tez ol qala təndiri (Qazax); – Qatığ o qəd
(Lənkəran) bax porsalmaq
(Ucar) kövrək qabıqlı (qoz). – Port qozun ləpəsi irahat çıxır
(Qarakilsə, Ordubad) yemək adı (süd ilə doğranmış çörəyin qaynadılmasından hazırlanır). – Portdama payız lap yaxşı olur (Ordubad)
(Ağcabədi, Borçalı) körpə quzular salınan yer. – Poruda anadan təzə olan quzular olur (Ağcabədi); – Poru otuxmuyan quzularçündü (Borçalı)
(İmişli) bax poru. – Bir az so:ra poruğa yığılar quzı
I (Oğuz) bax porramax. – Çürək porruyuf II (Gəncə) xarab olmaq. – Yumurta yaydan qalıf poruyuf
(Gəncə) çürümüş. – Porumuş almanı uşax yeyirdi, əlinnən aldım
(Lənkəran) süst olmaq
(Qarakilsə, Oğuz) bax pasalax I. – Posalağ adam çox hilləkər olan şeydi (Oğuz)
(Barana, Basarkeçər, Borçalı, Culfa, Hamamlı, Qazax, Şəki, Şərur, Tovuz) çust. – Posdalın altı gön olor, üzü də dəri olor, özü də davansız olor (Borça
(Çənbərək) udmaq (oyunda). – Ay İrva:m, də:n top oyununda Vəliyi posxurtdun
(Əli Bayramlı) darvaza. – Sırxayın pospələdi xarab olıb
(Ağdam, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Cəbrayıl, Culfa, Hamamlı, Qazax, Şəmkir, Şərur, Yevlax) bax posdal
(Borçalı) çusttikən. – Postalını apar postalçıya tikdir
(Qazax) yabanı bitki adı
poşalıx eləmək: (İrəvan) çığır-bağır salmaq. – Çox da posalığ eləmə, sənnən qorxan yoxdu
(Borçalı, Qazax, Şəmkir) suda, süddə həll olunmamış un yumrucuqları (xəşildə, umacda və s.). – Pot xaşılın içindo:lur (Borçalı); – Hörrüyü qarışdırmad
(Ağdam, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. biryaşar camış balası (Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz)
(Salyan) ağzınacan, ağızbaağız (doldurmaq). – Siyəzini bığdeynan potaxırç doldırdım Potaxırç olmağ – sıxışdırılmaq (darısqal yerdə)
(Zaqatala) kök (adam)
(İmişli) bol
(Zaqatala) yabanı bitki adı
(Qax) kök və yekəqarın adam
(Ağdam, Xocavənd, Qazax, Tovuz) vəlin altında döyülməyib qalan sünbül. – Taxılı döyüf şaneynan so:ururux, potqası bir yana tüşür, duru taxılı bir yana
(Ağdam) vəlin altında yaxşı döyülməmiş taxılı bir yerə yığmaq, toplamaq. – Taxılı so:urannan soηra onu potqalıyırdıx
I (Ağdam, Xocavənd) pətənək (quşlarda) II (Borçalı) yabanı bitki adı. – Potpotu baldırğanın arasınnan çıxır Potpotu çıxarmax (Xanlar) – əngəl çıxarma
(Biləsuvar, Lənkəran, Masallı) bax pota (1-ci məna). – Gomuş potuğa süt verir (Lənkəran); – Ay gədə, potuğu qovla bəri (Masallı)
(Basarkeçər, Qazax) kök
(Çənbərək) kökəlmək. – Tutduğum küçüx’ potuşdanıf
(Ordubad) dərib qurtarmaq. – Gedax, mevlığı (üzümlüyü) pozax
(Cəlilabad, Meğri) bax pörə II. – Arinin balasinə deyük pöhrə (Cəlilabad)
(Lənkəran) qarsalanmaq, yaxşı bişmədən üzü yanmaq, qızarmaq
(İmişli) yolmaq (quş tükünə aiddir). – Pöjdeyün to:uğı, bişirün
(Cəlilabad) qorxu. – Heç kəssən pökəm yoxdi
(Qax) sümüksüz ət
(Cəlilabad) solğunlaşmaq (susuzluqdan). – Çiçəklər pölişgeyib
I (Göyçay) pöhrə II (Sabirabad) beçə arı. – Pörələr çoxalmağdadu
(Qarakilsə, Zəngilan) bax pornax I. – Pörnəklər çobanın haqqını hər ayın axırında verillər (Zəngilan)
(Borçalı) pətənək (quşlarda). – Dən dəndəx’dən gedər töyüğun pötpötəsinə