(Gəncə) yumurtadan yenicə çıxmış (quş balası). – Sığırçın balaları hələ sısğamətəndi
(İsmayıllı) azalmaq (suya aiddir)
(Böyük Qarakilsə, Qazax, Tərtər, Zəngilan) bax sital 2. – Sıtal uşaxdan zəhləm gedir (Zəngilan); – Sıtal adam sözə baxmaz (Tərtər)
(Zəngilan) tərslik etmək, sözə qulaq asmamaq. – Yamanca sıtallaşmısan, sözə də qulağ asmırsan
(Zərdab) taleyindən şikayətlənmək
sıvadax olmax: (Bərdə) yayılmaq. – Sarı yara üzə çıxır, sıvadax olur
(Cəbrayıl) tamamilə tökmək və ya boşaltmaq. – Suyu sıvxardım
(Basarkeçər) iki yaşdan yuxarı erkək keçi. – Keçinin birillix’ balası dıvırdı, ikinci ilə keçəndə sıvır olur; – Axşam bir sıvır kəsmişdix’, düz qırxbe
(Əli Bayramlı) bax siyapır I
(Əli Bayramlı) utanmazlıq, həyasızlıq, sırtıqlıq. – Axır ki, sən sıyapırrığunnan əl çəkmədün
(Gədəbəy) bax siyatoy II. – Sıyatoy oğlandı, nə vejinədi düynə
(Şuşa) dayaz. – Çayın sıyığ yerinnən keşdim
(Ucar) qılça. – Sizin at bir də bizim bağa keşsə sıyırınnan vırajam
I (Qazax) əyirilmiş ipdəki artıq tüklər. – Qoja qarılar sıyırğa sıyırıllar II (İmişli) əyirilmiş ipdəki artıq tükləri təmizləmək üçün alət
(Oğuz) taxılbiçmə üsulu
sıyırtmaş salma: (Basarkeçər, Gəncə) düyünatma, düyünsalma üsulu. – Heyvanı gürməx’ bağla, sıyırtmaş salma; – Çatını sıyırtmaş sal açılmasın (Gəncə);
(İmişli) gizlənmək məqsədilə əyilmək. – Kolun dalında sıyıb gözləyirdim; – Gərək quşun dalıycan gedəndə sıyasan
I (Hamamlı, Tovuz) əyirilmiş ipdəki artıq tükləri təmizləmək üçün alət. – Sıyrığnan ipin üsdünü təmizderix’, ipin üsdündəki artıx tüx’ləri sıyrıf tökö
(Şəmkir) rəndə. – Sıyrınqıynan sığallıyıllar ağacı; – Sıyrıηqa hamıda olmaz, dülgərrərdə olar
(Qafan) azacıq (yağış). – Bu gün sızanqı bir yağış yağdı
(Gəncə) məc. – işarə etmək, eyham vurmaq. – Sən orada bir tə:rinən sızdırsaydıη, mən bilərdim; – Mən bir balaca sızdırdım, o özü başa düşdü
(Salyan) narın (yağış). – Sızğın yağışın xeyri bitkiyə çox olur
(Gəncə) naxışlı, güllü (parça). – O sızıxlı çitdən beş arşın maηa ver
(Çənbərək) yeni cücərən ot. – Mal sızqı yeyir; – Sızqı çıxdımı, mal otdeyəjax
(Mingəçevir) azca
(Gəncə, Tovuz) bax sızqıntı. – Çaya sızqontu su gəlir (Gəncə)
(Qazax) qorxmaq, çəkinmək. – Deyəsən, Həsən sənnən sızır
(Dərbənd) qarzaq. – Quzun sibin aladig
I (Balakən) çay daşqınının qarşısını almaq məqsədilə qurulan bənd. – Briqadir cama:tı sibəyə işdəməyə apardı II (Qax) porsuq yuvası
(Balakən, Zaqatala) 1. künc daşı 2. künc. – Evimizin sibili uçur (Balakən); – Sibilləri hamar daşnan düzəlt (Zaqatala)
(Zaqatala) evin künclərinə sibil (b a x 1-ci məna) qoydurmaq. – Usdalara sibili sibillətdirdim
(Qax, Zaqatala) sidik və ifrazat yığılmaq üçün uşaq beşiyinin altından asılmış qab. – Sibinci təmizdə
(Culfa, Ordubad) üçillik erkək keçi. – Sibirin də südü olmaz, erkəkdi (Culfa)
(Salyan) sahibsiz, boş yer. – Qabağları bu kəndin yeri sibiryannığ olub
(Lənkəran) b ax sibinc. – Beşigin sibitcəsi vardi
(Lənkəran) hərdənbir, arabir. – Sibyək qızdırırdım, bı dərmanı içənnən so:ra yaxşı oldim
(Salyan) yaxşı. – Ziyafətnən mə:m münasibətim sicağdı
(İmişli, Sabirabad, Salyan) cərgə, sıra. – İki sicər adam düzüldi yolun qırağına (İmişli); – Bırda pambığ sicərnən əkilib (Salyan)
(Salyan) 1. birdən 2. sürətlə. – Balaş sicərrəmə getdi
(Zəngibasar) hərbə-zorba, ultimatum. – Ma: yekə bir sicilləmə göndərif ki, nədi-nədi mən o diyənə baxmamışam
(Quba) qırğı. – Siçanalan yaxşı quşdu, siçannarın küküni kəsədü
(Borçalı) bəzək üçün taxtanın üzərində müxtəlif naxış açan alət. – Siçantişinnən həmən o naxışdarı açerıx, hası ki, ləmpə üçündü
(Dərbənd) kərtənkələ. – Büzdə çux uladı siçovul, adamın bəğrin çattatadu
(Qazax) heyvan xəstəliyi adı. – Siçratma dəyən heyvan dirilməz
(Lənkəran) xırda qurd
(Bakı, Quba) kisə
(Lənkəran) sıx. – Bı parça sif toxınıb
(Mingəçevir) bax sifayi
(Kürdəmir, Şamaxı) gözəl, qəşəng. – Əşrəfin bir sifayi qızı var; – Az özüvə təhto ver, onsuz da sifayisən (Şamaxı)
(Şamaxı) gözəlləşdirmək, qəşəngləşdirmək. – Özüvə nə təhto verirsən, özü: sifayiləşdirirsən