(Yardımlı) ədəd, dənə. – Torbada bi rığə qət <qənd> qalıb
(Yardımlı) möhkəm, davamlı. – Cəhrənin kirişi rıxdım olsun gərəg
rımız eləməx’: (Meğri) işarə etmək, göz eləmək. – Sən elə bizə rımız elə, soralıynan işin olmasın
(Bakı, Lənkəran) sıra, cərgə. – Xirdən cəmi səggiz rısa soğan olardi ki, çəğərtdim (Bakı)
(Dərbənd) bax irişbaba
(Meğri) köməkçi, çoban köməkçisi. – Bizim çobanın bir rızavanı vardı
(Ordubad) bax rəfidənə
(Dərbənd) bax irişbaba. – Mənü bağda rişbaba çoxdu
(Meğri) yalan, saxta. – Səmi, rivayi danışeysan axi
(Xanlar) güney yerdə bitən bozyarpaqlı və xırda yeməli meyvəsi olan kol. – Bizim güneylərdə rizagilasi çox olur
(Lənkəran) zolaq-zolaq, cızıq-cızıq
(Ordubad) yod
(Meğri) bax rana. – Üş-dört yol demişəm ki, alt öküzdərin ronada saxla
ru elemeg: (Bakı) bostanda və ya dağda olan məhsulu axırıncı dəfə tamamilə yığmaq. – Olar bosdannarını ru elədilər
(Dəvəçi) 10 puda bərabər çəki vahidi
rucah eləmax: (Qax, Yardımlı) rast gəlmək, calamaq. – Seni mağa rucah elənin öyü yıxılsın (Qax)
I (Salyan, Yardımlı) ruh. – Yağın onun rufu tutub səi. (Salyan) II (Cəbrayıl, Salyan, Yardımlı) sirsifət
(Bakı) həyasız, davakar (adam)
(Salyan) çoxbilmiş. – Ağazər çox rum adamdı
(Bakı) 1. təzə 2. körpə 3. yumşaq. – Bir bax, çox ruma ətdü; – Uşağın sümigi rumadu
(Cənubi Azərbaycan, Göyçay) çil toyuq
(Bakı) bax ruitən
(Bakı) gözəllik
(Lənkəran) quş ovlamaq üçün qurulmuş tor
(Ordubad) zökəm. – Mən yaman rükəm olmuşam
(Lənkəran) balış üzü
(Meğri) 1. ağıl 2. huş. – Mısdafada rüş yoxdu. Ss
(Gəncə) üzüm növü adı
(Dərbənd, Tabasaran) ölçü qabı (təxminən 20 kq buğda tutur). – Bir sabı səkkiz səh buğda tutadı (Tabasaran)
(Ağcabədi) arabanın oxunu sabunlamaq üçün mal buynuzundan hazırlanan sabunqabı. – Sabınnıx aravanın cağınnan sallanır
(Cəbrayıl, Şamaxı, Ucar, Zəngilan) qabırqa. – Elə vırıf ki, sabırğalarım indi də ağre:r (Zəngilan); – Bü:n sabırğamın ağrısı azalıf (Ucar) – Onun sabı
(Dərbənd, Tabasaran) bax sabınnıx. – Sabinbuynuz ərəbəyə sabin vurmağçun uladu (Tabasaran)
(Dərbənd, Quba) bax sabı. – U illəri yaxşı bitirməmişdi mənim teregim, üç sabu, iki səh quz çıxdı (Dərbənd)
(Göyçay) üzüm növü adı. – Bu yıl sabuni üzim çoxdı
(Qafan) yabanı bitki adı. – Sabunotı güney yerdə bitər
(Mingəçevir) səpələnmək
(Qafan) bax sajarası. – Şəhərə gedəciyik, nənəm sacarası bişirir
(Şamaxı) qırma əvəzinə işlədilən cuğun qırıntıları. – Övçi tüfəyinə bir yekə o:uc sacpara doldırdi
(Qazax) tələsik bişirilən çörək. – Sacüsdü unu tez qutarar
(Qazax) balkonun qabaq tiri
(Başkeçid) fahişə
(Zəngibasar) tamamilə, büsbütün. – Dedix’lərin hamısı sada yalandı
(Qazax, Mingəçevir) evin damını örtmək üçün qamışdan hörülmüş tərəcə. – Ho:çular damın sadalını yaxşı örtüflər (Qazax)
(Meğri) zərər, ziyan
(Salyan) ürəkgetmə, ürəkkeçmə. – Sabirin qızın tez-tez sa:datdama tutur
(Qax) demək, söyləmək. – Mağa bax, hələ sən nə saddıysan?
(Qax, Zaqatala) qəmli mahnı
(Biləsuvar, Çənbərək, Göyçay, Qazax, Meğri) şaqqıldaq. – Qoyunun sadırı çobana ətir kimi ilənir (Qazax); – Çovannarın üstü yazda sadır olur (Göyçay) ◊
(Biləsuvar, Qazax) şaqqıldaqlı. – Sadırrı olor qoyunun quyruğunun altı (Qazax); – Qoyunu yudum, yaman sadırrıymış (Biləsuvar)