(Qazax) ehtiyatlı, qənaətcil. – Qazancıl kişinin üşəncil arvadı olar
(Xanlar, Tovuz) bax üşələməg I. – Üşətməx’də bəd döyüsəη (Tovuz); – Birisi ye:r, de:r kin, üşədir; – Çörəy üşədirsə:η?; – Dur bərə:l (Xanlar)
(Qax, Oğuz, Şəki, Zaqatala) burğu. – Üşgü ağacı həblə bura-bura deşir (Oğuz); – Həsən üşgüynən taxta deşirdi (Zaqatala); – Üşgü ititdi; – Ağaşdəri üşg
(Qax) kəmərin qaşı ◊ Üşgül iynə (Şəki) – yorğan-döşək sırımsaq üçün uzun, yoğun iynə. – Üşgül iynəni gəti, yorğan sırıyax; – Ciya: dinə, bir dənə üşgü
(Oğuz) bax üşkürək. – Muna bax ey, qanacaxsız, öydə üşgülüx’ çalır
(Meğri) bax üşəmməg
(Culfa) fit
(Meğri) tərpənmək. – Dünyamalı üşqıney
(Cəbrayıl) ərimək. – Qar üşülənir
I (Çənbərək) şübhələnmək. – Dünənnən bəri Qılqıldan üşürgələmmişəm II (Xanlar, Şəmkir) qorxmaq, vahiməyə düşmək
I (Salyan) zirək, qoçaq. – Nənəm ütdülüm arvatdı, heş yerdən qalan dögür II (Salyan) cılız, arıq. – Bı uşax çox ütdülümdü
(Basarkeçər) tələskən. – O, yaman ütələx’ kişidi
(Basarkeçər) tələsə-tələsə. – Ütələx’-ütələx’ yedi, çıxıf getdi
(Kürdəmir) 1. sıxışdırmaq 2. tənqid etmək. – İclassa sədrini mökgəm ütələdilər
(Gədəbəy, Şəmkir, Tovuz) 1. ala-çiy, tələsik bişirmək. – Kavavı eləjənə ütəle:flər, də:siη (Gədəbəy); – O əti ojaxda ütələ uşaxlara ver, qoy alağızdan
(Şamaxı) vurnuxmaq, ora-bura soxulmaq. – Zeynalabdı kişi genə, görəsən, nə ütələnir?
(Çənbərək, Gədəbəy, Mingəçevir, Tovuz) bax ütələmməg. – Nə:η ütələneysiη, ə qişi, qənə buralarda? (Gədəbəy); – Ə:, nə ütələnersəη, varıf işiηəgüjüηe:
I (Ağdam, Bərdə, Kürdəmir, Qazax, Oğuz) ley. – Deyəsən, quşdarın içinə ütəlgi tüşüf (Qazax); – Ütəlgi hası quş oldu, tutuf yeir (Bərdə) II (Ağdaş, Cəb
I (Ağdam, Mingəçevir) əlağacı. – Sənə bir ütmə vuraram ölərsən (Ağdaş) II (Salyan) əfəl, bacarıqsız. – Bı uşax ütmənin biridi
(Ağdam, Qazax) heyvan xəstəliyi adı. – Başıη-gözüη nə yaman şişif ə:, ütməcə ha olmuyufsaη (Qazax)
(Hamamlı) oğurlamaq. – Qoyunu elə ütdülər ki, heş kəsin xavarı olmadı
(Çənbərək, Füzuli, Mingəçevir) 1. bəla 2. təhlükə 3. qəza. – Şəhri yüz yaşeyjax savaxkı ütüdən ötüşsə (Çənbərək); – Bu ütüdən savışsaη, min yaşaram (F
I (Şamaxı) sırtıq. – Ütüg adamnan mə:m xoşum gəlməz II (İsmayıllı) xəsis. – Çox ütüg adamdı, bir gün qalduğ, şordan başqa bir şey yemədüg
I (Ağdaş, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəki) tez üşüyən, soyuğa davamsız. – Sən lap ütüx’sən ki, heç həvlə havada da adam üşüyə:r? (Şəki) ◊ Ütüy olmax (Ağdaş
(Bərdə, Tərtər) hamarlamaq. – Tapan şumlammış yeri ütülüyür (Bərdə)
(Çənbərək) vurnuxmaq, orabura soxulmaq. – İllazalı büyün buralarda yaman ütülürdü
(Şəmkir) sürətlə keçmək
(Xaçmaz, Quba) bax öynə II
I (Goranboy) bax iv I II (Balakən, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Yevlax) oynaq, buğum. – Barmaxda üç üy olur (Yevlax); – Baramağımın üyləri yaman sızılde:ir
(Şamaxı) quş adı. – Osman tüfəngiynən iki üyey vırdı
(Qazax, Şəmkir) bax üy II. – Üyilərim ağrer, bilmerəm nədəndi (Şəmkir)
(Saatlı) aramsız olaraq teztez danışmaq. – Ginə nə üyidirsən, elə danışginən ki, biz zə bi şey başa düşə biləg dənə
(Basarkeçər) şanda olan dəliklər. – Şanın üsüyündə bal var
(Qax, Şəki) hürmək
I (Qazax) toplaşmaq, yığılmaq. – Arı başıma elə üyüşdü ki, güjnən qaçıp qurtardım II (Bərdə, Gədəbəy, Yevlax) keyləşmək
(Balakən) tez-tez yemək
(Ağdam, Bərdə, Biləsuvar, Borçalı, Cəlilabad, Salyan, Şəki) qaymaq. – Südün üzün alıflar, altının kəndo:u qalıf (Ağdam); – Qavaxdan da üz çox olurdu (
(Salyan) üzbəsurət, üzbəüz
I (Ağdam, Çənbərək, Gəncə, Şəmkir, Şəki) seçmək, seçib götürmək. – Üzdüyüf yaxşıların, pisdəri qalıf (Ağdam); – A Ceyran, üzdəmə, gə bir tərəfdən yığ
(Gəncə) həyasızlaşmaq, sırtıqlaşmaq. – Səməd axır vaxdar yaman üzdənif
(Gəncə) çörəyin üzünə vurulan yumurta, ayran və s. – Çörəyimiz üzdüx’süzdü; – Yumurta olmadı, çörəyə üzdüx’ vurmadım
(Gəncə) çörək bişirərkən üzünə yumurta sarısı və ya ayran çiləmək. – Çörəyi üzdüx’ləməx’ lazımdı
(Salyan, Yardımlı) toydan sonrakı gün təzə bəyin öz dostları ilə görüşü
I (Ordubad) çarıqda bağ keçirilən ilgək II (Oğuz) alma, armud cecəsi. – Almanı yi:f, üzəyini ə:ğ altda tullama
(Ağdaş) oğurlanmaq. – Taxıl üzənib üş gündü
(Ağdaş) oğurlanmış. – Bu, üzəmmiş buğdadı
I (Borçalı) çarıqda bağ keçirilən ilgək. – Üzəngi çarıxda yandolor, davandadolor II (Qazax) astana
(Şəki) toyun səhəri günü gəlini görmək münasibətilə oğlan evində düzəldilən şənlik, yığıncaq. – Savax Telligildə üzgörümçeyi olcaxdı
(Zaqatala) üstü, üzəri
(Meğri) abır, həya ◊ Üzmünü töx’məx’ – zəhləsini tökmək. – Mahmıdın u səfex’ gədəsi üzmümüzü töküp süfdənnən