(Quba) bax vəqah. – Bizin kətdə vəgah uşağlar çuxdu
(Bakı) yarımçıq doğulmuş. – Sonanın uşağı lap vəgəsirə uşağa oxşi:r
(Meğri) bax vağ I
(Barana, Cəbrayıl, Hamamlı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax vağya. – Və:- ğamda görmüşəm səni be:jə (Qazax); – Be:jə və:ğamı qarışdımışam; – Bu gecə pis bir
(Culfa) bax vağam
(Şərur) vaxtı keçmək, biçilmək vaxtı ötmək. – Taxıl vəğənniyip
(Gədəbəy) məlhəm, dərman
(Füzuli, Zəngilan) tam yetişməmiş (taxıl). – Taxıl hələm vəhlədi, onu pişməy olmaz (Zəngilan)
(Meğri) plov qarası
(Quba) 1. igid, qorxmaz 2. cəld, zirək. – Biz hindi qucalmuşuğ, vəqah cuvan adamlardu, hələ kimi adamlardu
(Qazax) əlini üzmək, ümidini kəsmək. – Bu il üzüm bağınnan vəlaxu
(Salyan) iriayaqlı. – Ərəssun yeznəm vəlayağ iydi
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Meğri, Zəngilan) qaratikan topası, ot topası. – Bir vələ də verin, bırani düzəldim, tay bəsdi (Zəngilan); – Bir vələ q
(Ordubad) ağacın cavan zoğu
(Meğri) yaramaz, xətakar. – Bizim Ayyubun o vələdənxata gədəsi Bəhlil gündə bir dona girir
(Yardımlı) üzü dönmək, yolunu azmaq. – Vələdi dönüb onun
(Oğuz) boyaq maddəsi kimi istifadə olunan yabanı bitki adı. – Vələkə çay qırağında olur
(Cəbrayıl, Zəngilan) toplayıb bir yerə yığmaq, topalamaq. – Nə vələliyif basırsan ora, salqıynan qoymursan (Zəngilan); – Qaratikanı vələləməsən, şələd
(Salyan) işsiz-gücsüz, avara
(Salyan) pırtlaşıq, dağınıq <saç>. – Başu:n tükü vələm-vələmdi
(Bakı) göz qapağı
(Goranboy) qarışıq, dolaşıq. – Sənin işdərin laf vələnculandı
(Qax) bax vələntik
(Xaçmaz, Oğuz) uzun əlağacı. – O vələngələni bir mənə ver (Oğuz)
(Laçın) boşboğaz, çoxdanışan
(Qax) oxlov
vəlhəc olmax: (Goranboy) varlanmaq. – Yaman vəlhəc oluf dosdum axır vaxlar
(Naxçıvan) vəsiyyət. – Padşah oğlannarını yanına çağırtdırıb, onnara vəlivəs eləyib canını tapşırdı
(Çənbərək) boyaq maddəsi kimi istifadə edilən yabanı bitki. – Keşmişdərdə bu vəlk gön-dəri boyağı üçün işdənirdi
vəlleylidə qalmağ: (Salyan) çətinlik çəkmək. – Odun yox, ocağ yox, qalmışığ vəlleylidə. – Hamı başının çarəsin qılacağ, vəlleylidə biz qalaco:uğ
(Kürdəmir, Salyan) kotanla boyunduruğu birləşdirən ağac hissə. – Vəlox kotannan boyunduruğun arasına bərkidilir (Kürdəmir)
(Cəbrayıl, Kəlbəcər, Zəngilan) ağac adı, göyrüş. – Vən yanən odundu (Kəlbəcər); – Vən ağacınnan yaxşı otax mili olur (Cəbrayıl)
(Kəlbəcər) o tərəfə, o yana. – A bala, vənə dur
(Meğri) tənəyi bağlamaq üçün ağac dirək. – Yop yaxşı vəniz ardışdan uley
I (Bərdə, Əli Bayramlı, Xanlar, İmişli, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Meğri) cərgə, sıra. – Bu gün on səkkiz vərin alağını eləmişəm (Əli Bayramlı); – Hə
(Şahbuz, Şərur) yavaşyavaş, tədriclə. – Arı vərbəvər mumu yiyir (Şahbuz)
(Ağbaba, Ağdam, Astara1, Lerik, Naxçıvan, Ordubad, Şuşa, İrəvan, Zəncan) yoğun oxlov. – Xəmri kündəlirıx, vərdəneynən vərdənəli:rıx, oxlovnan açırıx (
(Ordubad) vərdənə ilə xəmir yaymaq. – Vərdənəynən xəmiri vərdənəli: lər, so:ra oxlavnan açıf yuxa eli:lər
(Şərur) əsir-yesir. – Tezdənnən vərdəyesiriyəm, bir işin ucunnan tutmamışam
(İsmayıllı) bildirçin. – Ot biçəndə bir vərdi yuvası tapdım
(Ordubad) evin damına qoyulan tir. – Vərdic dam üsdə olur
(Ordubad) bax vərdic
(Füzuli) yaxşı. – Vərəqə bazar yaxşı bazar deməx’di
(Bakı) bax varallayı
vərəndaz eləməx’: (Kürdəmir, Meğri) ölçüb-biçmək, götürqoy etmək, fikirləşmək. – Vərəndaz eliyib gördü ki, bı dəridən papağ çıxmaz (Kürdəmir)
I (Şamaxı) qohum. – Bir vərənən yoxdu ki? II (Kürdəmir, Salyan) qayığı çəkmək üçün yoğun ip. – Surranın quru bəgləri gecələr vərənə çəkə-çəkə Salyana
(Çənbərək, Gədəbəy, Xanlar, Zəngilan) bax varangələn I. – Vərəngalan hani, küjülüyrəm xanıyı (Çənbərək); – Vərəngalan yer hanasında işdənir, göy hanas
(Xocavənd) bax varangələn I
(Qarakilsə) bax varavurtdamax. – Ha vərəvırtdıyıram, bir şey çıxmır
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Tərtər, Şəki) bax varavurd ◊ Vərəvurd eləməx’ (Tərtər, Şəki) – b a x varavurd eləməx’