(Ordubad) bax toratan. – Baxçada turatan tur atıb
(Şuşa) quş adı, çobanaldadan. – Bir turğu tutdum
(Quba) qadın baş örtüyü. – Bacımın iki turlisi var
(Zəngilan) ağacdan meyvə qoparmaq üçün ucu haça uzun ağac və ya qarğı
(Bakı) turna-turna oyunu zamanı oyun iştirakçılarının biri-birini vurması üçün burulub hazırlanmış qurşaq və ya yaylıq
(Sabirabad) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar, gəlin turna-turna oynıyax
(Şuşa) mismarın ucunu qatlamaq üçün alət. – Dəmirçidən bir turnavidə aldım
(Ucar) uşaq oyunu adı. – Turnavurduda yə altı, yə səkkiz, yə on, yə oniki uşaq oynuyur
(Şuşa) ağac əşyaların səthini hamarlamaq üçün yonucu alət. – Bu hasanı turnuynan yonajam
(Ağdam, Gəncə, Qazax, Şuşa) yabanı bitki adı. – Taxılı turpəx’ basıf (Qazax); – Turpəx’o qədər qorxulu olan alax döylü (Gəncə); – Çox pitir turpəx’ ta
(Naxçıvan) bax turşalax. – Bir qara tut var turşax olur; – Bı tutun özü hayla turşaxdı
(Borçalı, Qazax) turş təhər. – Alça turşalax olor (Borçalı)
(Ordubad) nar. – Turşə yeməli meyvədi
(Kürdəmir) bax turşəpbəyi
(Kürdəmir) göyərti və alçadan hazırlanan xörək adı. – Muharıba illəri ən çox yedigümüz turşəpbəyi idi
(Göyçay) göy lobyadan hazırlanan xörək adı. – Xalam turşi bişirib
(Dərbənd, Tabasaran) avqust ayı. – Turşiduğan ovğustda uladi (Dərbənd) ◊ Turşi doğmağ // Turşi duğmağ – yayın 45-ci günü olmaq
(Ordubad) quzuqulağı. – Qardaşım dağdan çoxlu turşiniy yığmışdı
(Quba) quzuqulağı. – Gidax turşiyarpağı gətirağ
(Əli Bayramlı, Kürdəmir) bax duşbalan
(Cəbrayıl) şoraba, duza və ya sirkəyə qoyulmuş kələm, pomidor, xiyar
(Ordubad) dağlarda bitən yabanı, turş bitki adı ◊ Turşulu burcah (Zaqatala) – xəmir, yumurta və turşudan hazırlanan xörək adı
(Şəki) lobya, yağ və soğandan hazırlanan xörək adı
(Ordubad) bax turşiniy. – Vəli bizə turşinni gətirmişdi; – Biz turşunni dərdük
(Şuşa) itaət
(Zaqatala) sürü, dəstə. – Bir turuğ maral keçdi
(Zaqatala) bax turuğ. – Orda bir turux mal var
(Qax) pendirin bir növü. – Dağdan mağa turuqqay getirmişdilər
I (Şuşa) ikiyaşar dəvə balası. – Dəvələrimizin içində beş turun var II (Şuşa) nəsil. – Bu kətdəkilər hamısı Abbas kişinin turunudu
(Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax) tuşlamaq, nişan almaq. – Əli yaxşı tuşqullamax bilir (Başkeçid); – Tuşqulladım, tuşqulladım tüəg açılanda tülkü yıxı
I (Borçalı, Gədəbəy, İmişli, Qazax, Tovuz) yuxu, röya. – Tuşun düzdüyü yozmağındadı (Qazax); – Be:yjə bir tuş gördüm, əmimi gördüm (İmişli) II (Bərdə,
(İmişli) çidar. – A:z, atın tuşağın hara qoyubsan?
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Bərdə, Cəbrayıl, Xocalı, Kürdəmir, Mingəçevir, Şamaxı) bax tuşağ. – Qəzildən yaxşı tuşağ olar (Ağdam); – Tuşax qoymur atı qa
(Kürdəmir, Şamaxı) çidarlamaq. – Atı tuşaxla (Kürdəmir); – Atı göy çəməndə tuşaxla (Şamaxı)
(Şəki) nişan almaq, tuşlamaq. – Mən tüfəngi quşa tuşaldanda quş qaşdı
(İmişli, Salyan) çidarlamaq. – Atı apar tuşa, bir az otdasın (İmişli)
(Qəbələ) bax duşbalan. – Əmim tuşbaladakı arpanı təmizləyib atın qabağına töydü
(Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Xanlar, Mingəçevir, Şəmkir) bax duşbalan. – Leyla, tuşbalanı maηa gəti aşı süzüm (Gəncə); – Tuşbalan hardasaə:ti, xamır old
(Balakən, Zaqatala) albalı. – Tuşbalımız boldu, mürəbə bişirə bilərik (Balakən); – Anam tuşbalıdan mürəbbə bişirdi (Zaqatala)
I (Gəncə) sərrast, düz. – O, yaman tuşqul atır II (Başkeçid, Qazax) hədəf, nişan. – Gəlin bu daşı tuşqul qoyax, görəx’ yalameynan kim vura biləjəx’
(Xanlar) bax duşbalan. – Tuşpalannan pilov süzöylər
(Bərdə, Cəbrayıl, Gəncə, Qarakilsə, Tərtər, Zəngilan) göstərmək, istiqamət vermək. – Qəzənfəri tuşutdum, getdi Bayandura (Bərdə); – Mə: tuşutma, apar
(Cənubi Azərbaycan) xışın dəstəyi. – Heşin tutacı sındı
I (Kürdəmir) bax tutalğac II. – Tək yetimdi, bir tutacağı yoxdı II (Cəbrayıl, Göyçay, Quba, Zəngəzur) bax tutağac I
(Quba) ocaqdan isti qazan və s. şeyləri götürmək üçün xüsusi dəsmal. – Fatimə tutaçıxarnan qazanı ucağdan çıxartdı; – Tutaçıxarnan tutub ucaxdan cəmi
I (Bakı, Basarkeçər, Borçalı, Daşkəsən, Göyçay, Qazax, Mingəçevir, Tərtər) ocaqdan isti qab və s. götürmək üçün xüsusi dəsmal, tutqac
(Daşkəsən, Mingəçevir) bax tutağac I. – Ojaxdan qazanı, baydeyi tutağaşnan götröylər
I (Ağcabədi, Bərdə, Şuşa, Tərtər) əsas, dəlil, sənəd. – Zəhranın əlində tutalğası var, işə çıxmır (Bərdə); – Yunus kişi, sənin əlində bir tutalğa varm
I (Qazax) bax tutağac I II (Qazax) məc. kömək, arxa; qohum
(Şəmkir) bax tutalğac I. – Qazanı ojaxdan tüşürəndə tutalqaşnan tüşür kün, əlin yammasın