(Ağdaş) uşaq oyunu adı
(Qazax) kiçik qazan
(Ordubad) qadın geyimi adı. – Bibim yaşıl topuxlısın geydi
(Ordubad) pencəsiz uzun yun corab, boğazlıq. – Vələvirdə topuxlux yunnan toxunur
(Ordubad) alaq etmək üçün istifadə edilən alət. – Topurnan alax dərəllər
(Bakı) kök (uşaq)
(Salyan) avam. – Tor adamı başa salmağ çətindi
(Qazax) torağay
(Borçalı, Tovuz) torağay
(Ordubad) bax tolağayi. – Bizim to:uxlar toraqqayıdı
(Salyan) yaxşılaşmaq. – Axşam qızma:n içində yanırdım, indi biyaz toralmışam
(İmişli) kökəlmək. – Bekara ara verdi, görəjəx’sən bir çər quzu toralıf
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Gədəbəy, Şəmkir, Tərtər, Tovuz) axşam qaranlıq düşən vaxt ◊ Toran vurmax (Ağdərə) – qaranlıq düşmək
(Göyçay, Kürdəmir) yarpaqları baramaqurdu üçün istifadə edilmiş tut ağacının nisbətən iri budaqları. – Toratağı təndirə tökdüm (Kürdəmir); – Əli torat
(Culfa, Ordubad) hörümçək. – Atalar misalıdı: hansı il toratan çox olsa, bollux olar
(Tovuz) bax torabelçə
(Yardımlı) hörümçək. – Torçəkən evin çüncində çox oley
I (Xanlar) keçmişdə mal-qaranı yaylağa və qışlağa aparanda alınan vergi adı. – Qavaxlarda torpaxbasdını miravay yığırdı; – Gərəx’ torpaxbasdı vereydin
(Qazax) evin üsdə torpaq töküldükdən sonra divarın üstündən həmin torpaq bərabəri tikilən əlavə hörgü
(Ağdam, Bakı, Cəbrayıl, Qax, Laçın, Şuşa) kərə yağını dağ etdikdən sonra qabın dibində qalan çöküntü
tortagöz eləməğ: (Salyan) gözümçıxdıya salmaq. – Siz bı gədə: lap tortagöz eləmisüz
(Böyük Qarakilsə) hörümçək. – Ev torumçaynan doludu
(Lənkəran) bax toran
(Yevlax) hər hansı bir şeyi torbaya doldurmaq, yığmaq. – Dələməni torvalasax, süzülər pendir olar
(Ağcabədi) Novruz bayramı axşamı bacadan torba sallayaraq hədiyyə alma mərasimi. – Torvasallama ilin axır günü olur, Nouruz bayramında
(Ordubad) qısaboylu, gödək
(Daşkəsən) ayağını yerə döymək, caynaqları ilə yeri eşmək. – Canavar o:annan gələndə tısqırdı
(Ağdam, İsmayıllı) qısaboylu kök (adam). – Tosqun adam çox yol yeriyə bilməz (Ağdam)
(Şəki) qısaboylu, kök adam
(Oğuz, Şəki) büzüşmək. – Uşaq tosmalıb, yerin sal yatdır (Oğuz); – Qız yanımda tosmalanıf yatır (Şəki)
(Qarakilsə) əyri, aşağı əyilmiş halda. – Tosmaltma durma, düz dur
(Şərur) bax tosmal. – Tosmar Kamal qalxozda işdiyir
(Borçalı) bax tosmal. – O, balaca tosmara adamdı
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Loqodexi, Şəmkir) gödərək, kök
(Ağbaba) bax tosı
(Zəngibasar) ərköyün. – Uşaxlıxdan səni tosun bö:tmüşəm deynə indi sözəzada baxmırsan
(Tovuz) kök, qısaboy. – O, çox to:sundu
(Qazax) təngnəfəs olmaq. – Öküz çox to:sunor, diyəsən naçaxlıyıf
(Cəlilabad) yonqar. – Toşi süpirmeysüz, taxdə irəndənələnnən so:ra, küləy dağıdey
(Bolnisi) qarğıdalı cecəsi
(Salyan) bafa bağlamaq üçün kökündən çıxarılmış sünbüllü zəmidən düzəldilən bağ
(Şuşa) uşaq oyunu adı
(Sabirabad) cərgə, sıra
(Oğuz) səhər alaqaranlığı, sübh tezdən. – U adama baxır, to:uxtökülənnən bir sa:t qabax da qalxır, bir sa:t sora da
(Ucar) at və ya başqa heyvanları bağlamaq üçün itiuclu, mıxa oxşar dəmir. – U to:ulamıxı mə: ver
(Bərdə) bax toylamıx. – Atı to:ulamuxa bağladım
(Ağdam, Kürdəmir, Qazax, Zərdab) görmə qabiliyyəti, gözün işığı ◊ To:uşunu aparmax (Ağdam, Zərdab) – görmə qabiliyyətini itirmək, gözü zəifləmək
I (Bakı, Dərbənd) 1. divarda əl çırağı qoymaq üçün bacası olan taxta (Bakı); – Çırağı tova qoy; – Çırağı tovdan gəti 2
(Dərbənd) dağlı. – Tovdan gələnə tovlu diyədig
(Balakən, Qax, Qəbələ, Quba) bax tavasar. – Tovsari öyə qoy (Qəbələ)