(Ucar) atın yalı
(Zaqatala) yarasa. – Yeləsəni biziη çardaxdan tutmişəm
(Qazax) yeyin, tez, cəld. – Kişi yeləvimiş gəler
(Qazax) astarsız, nazik (paltar). – Meyti üşüyor, əynində bircə yelxayı geymə var
I (Basarkeçər, Hamamlı) şişmək. – Yuxusuz qalıf deyə gözdərinin altı yelix’siyif (Basarkeçər); – Mənim inəyimin yelini yelix’siyifdi (Hamamlı) II (Çən
yelim-yelim olmax: (Xanlar) çürümək, tələf olmaq. – Eymənin duzu az olduğuna görə yelim-yelim oluf
(Hamamlı, Qazax) yelləncək. – Ay uşaxlar, gəlin gedəx’ yelimçəx’də yellənəx’ (Hamamlı)
(Basarkeçər, Qazax) azca axsamaq. – At yelimsəyir, nalı düşüfdü, nədi? (Qazax); – Məmməd yeriyəndə yelimsiyir (Basarkeçər)
yelin salmağ: (Şamaxı) doğum ərəfəsində yelini südlənmək, böyümək. – Boz inək yelin salıb
(Salyan) tezyetişən əncir. – Bı il yelincili çoxdu
(Quba) qozbel. – Səfər lap yelinqata uxşıyadi
(Culfa, Gəncə, Xanlar, İmişli, İrəvan) doğum ərəfəsində yelini südlənmək, böyümək. – İnəx’lər yelinnədi (Gəncə); – Dügə yelinniyib deyini, qarnı şişib
(Qazax, Mingəçevir) xarab olmaq. – Bu yemişə neçə gündü kün, nişan vurulub, indiyə yelinsəmiş olar (Qazax)
(Ucar) 1. yelin xəstəliyi 2. yelin xəstəliyinə tutulmuş (heyvan). – Yelinso: heyvanı mən qapımda saxlamaram
(Çənbərək, Kürdəmir, Qazax, Şamaxı) bax yelinso:. – Yelinsoy qoyun yarıtmır quzuyu (Çənbərək); – Yelinsoy qoyunu öldürə də bilər (Qazax) ◊ Yelinsoy ol
(Qazax) yelini böyümək. – Comuş yeliyesiyif xeyli, ombeş-i:rmi günə doğar
(Cəbrayıl, Cəlilabad, Cənubi Azərbaycan, İmişli, Kürdəmir, Salyan) 1. yal (Cəlilabad, Cənubi Azərbaycan, Salyan)
(Salyan) yallı (at). – Yelkəli at yaraşığlı olar
I (Daşkəsən) yeltutan təpəlik. – Mallar bö:ələx’liyəndə yelkənə çıxallar II (Daşkəsən) lampada şüşə taxılan tor hissə
(Basarkeçər, Cəbrayıl) susuz yerlərdə bitən kol-bitki adı. – Küləy əsəndə yelqovan dağın başınnan dığırranıf gedir (Basarkeçər); – Yolun qırağında yel
(Oğuz) yel xəstəliyi. – Habı nəm yerdə oturanda adamın bədənində yelquz olan şeydi
(Füzuli, Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) otlamaq. – Qoyunnarı yelləməyə qoyma, doldur arxaca (Tovuz)
(Naxçıvan) məc. – acıqlanmaq, hirslənmək. – Üssümüzə nə belə çox yellənirsən?
(Salyan) kiçik yelləncək. – Uşağ yellənbıçıdan yıxıldı, qıçı əzildi
I (Naxçıvan, Şərur, Tovuz) məc. – acıqlı, hirsli. – Sə:knə gənə çox yellidi (Naxçıvan) II (Şəki) yel xəstəliyinə tutulmuş adam
(Zəngilan) sac. – Yelmələru: yoluf yelə verrəm
(Ağdam) qoyun xəstəliyi adı. – Yelməşix’ xəsdəliyi pis şeydi, tüşürdü qoyun tayfasın qırırdı
(Xocalı) yabanı bitki adı. – Yelmiqara da çiçəx’di, yaxşı çiçəx’di
(Basarkeçər) çıxar, zibil. – Taxılı so:randa çoxu yelöyünə çıxdı
I (Meğri) ətək. – Vəzir arvadın yelpəsinnən tutey, atey eşiyə II (Hamamlı) bax yelbə I
(Qubadlı) xəstəlik adı, xroniki bronxit
(Bakı) çarşab növü
(Çənbərək) yelləmək. – Oğul, yorğanı yelpitmə, üşüyürəm
I (Xanlar) bax yelbizək. – Səlmi cijinin yelpizəyi həmişə üzünə tökülür II (Mingəçevir) yelpik
I (Qazax) bərk tullamaq II (Çənbərək) yaxasından tutmaq. – İşbitirən genə Şıxalıyı yeltələdi apardı III (Cəbrayıl) tez-tez getmək
(Qax) yüngülxasiyyətli
(Qax) tələsik. – Sən yeltəmə-yeltəmə qedəndə bildim ki, bir iş çıxaracaxsın
(Şəki) ildırım. – Yelvə çaxıf bərh yağış yağdı
(Qax) sürətlə. – Helə yelyelpənək qetdi
(Cəbrayıl) rüşvət
(Dərbənd) yemlik, yeməli südlü bitki
(Dərbənd, Tabasaran) meyvə. – Alma teregin kəsdim, yemiş vermiyədi (Dərbənd)
(Zaqatala) balaca yemiş
(Füzuli) gübrə. – Biz pambığa üş kərən yemləmə verdix’
(Cəbrayıl, Meğri) azca axsamaq. – Qarakərə qoyun iki gündü yemsiyir (Meğri)
(Qazax) yaşmaq. – Yemşəyi qavaxlar tutardılar arvaddar
yencix’-yencix’ danışmax: (Ağcabədi) başa düşülməz tərzdə danışmaq. – Yencix’ – yencix’ danışma, aydın danış, başa düşüm
(Gəncə) sıxmaq. – Uşağı yencimə, isdidi
(Axalsxi) yerə yıxmaq. – Əliynən İbiş güləşəndə Əliyə köməy eliyif, İbişi yendirdim
(Tabasaran, Zaqatala) paltarın qolunun ağzı. – Əhmət öz köynəginə yeng tikdirdi (Zaqatala); – Məşəyə udun eləma: kitəndə qastumun yengi cirilütdü (Tab