sif. dan. Yel xəstəliyi olan; revmatik. Yelli qıçlar
sif. 1. Küləkli. Yelli hava. Yelli bir gün. 2. məc. dan. Hirsli, tünd, tez qızan. Yelli adam. 3. zərf Bərk, iti, şiddətli
is. Çox iti gedən sarı-qırmızı rəngdə zəhərli ilan
bax yelpik. Balkonun iki tərəfində duran xidmətçilər tavandan asılmış böyük yelpazəyə hərəkət verir. M
“Yelpazələmək”dən f.is
f. 1. Yelpazə ilə yelləmək; yelpikləmək. 2. məc. Oxşamaq, nəşələndirmək. Arabir qulaqlarımıza çarpan musiqidar fısıltılar qəlbimizi yelpazələyərək, bi
“Yelpazələnmək”dən f.is
məch. Özünü yelpazə ilə yelləmək, özünü yelpikləmək
məh. Xiyar. Ağzı bir çuval, boynu şam piyi; Başı gərmək, burnu yelpənək. Ü.Hacıbəyov
bax yelpik. Yelləyir körpə ağaclar bizi yelpic sayağı. S.Rüstəm. Günəş yerləri atıb gedərkən, üfüqlərdə sarı bir yelpic kimi açılmış şüalarını yığarkə
is. Sərinlik, yaxud ocağı alışdırmaq üçün yellətməklə havanı hərəkətə gətirən alət. Qatlama yelpik. Düz yelpik
“Yelpikləmək”dən f.is
f. Yelpiklə yelləmək, yelpiklə yelləyib sərinlik yaratmaq. [Sarı] bir an içində yelpikləyib kömürü közərtdi və samovara od saldı
“Yelpiklənmək”dən f.is
1. qayıd. Sərinlənmək üçün özünü yelpiklə yelləmək. 2. məch. Yelpiklə yellənmək
“Yelpiklətmək”dən f.is
icb. Yelpiklə sərinlətmək
sif. Yelpik şəklində olan
sif. Yelpiyə oxşayan, yelpik şəklində olan, yaxud yelpik kimi açılıb bükülən
is. məh. Yerdən çıxan isti mineral suların xalq arasında adı
f. dan. Çalışmaq, can atmaq. Əlindən … iş gəlməyən bu adam … dərs verməyə yeltəndisə də, ondan da bir şey çıxmadı
is. 1. Heyvanlara verilən yeyəcək (arpa, ot, saman və s.). Qidalı yemlər. Şirəli yem. Siloslanmış yem
is. Kolxozda, sovxozda heyvanlara yem vermək və ya yem hazırlamaqla məşğul olan işçi
is. Heyvanlar üçün yem hazırlamaqla məşğul olma, yem yetişdirmə işi. // Sif. mənasında
is. xüs. Heyvanlara veriləcək yemi doğrayan maşın
“Yemək”dən f.is
f. 1. Qida qəbul etmək, ağızda çeynəyib udmaq. Xörək yemək. Meyvə yemək. – Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini
1. is. Qonaqlıq. 2. bax yeyib-içmək. 3. is. Yeyiləcək və içiləcək şeylər. Yeməkiçmək hazırlayıb yaxın meşəyə getdik
is. Yemək hazırlanan və ictimai surətdə yemək yeyilən müəssisə; aşxana. Fəhlə yeməkxanası. Tələbə yeməkxanası
sif. 1. Yeməyə yarayan; yeyilən. Gördülər ki, içi çörək, yemiş, cücə, yumurta və qeyri yeməli şeylərlə doludur
is. Yeməyə həvəsi olmama, yeməkdən imtina etmə; iştahasızlıq. Xəstə yeməməzlikdən bir sümük bir dəri olmuşdur
is. 1. Şirin bostan meyvəsi; qovun. Bir dilim yemiş. Şirin yemiş. Yemiş acı çıxdı. Yemiş bir həftəyə dəyər
is. Qırmızımtıl qara meyvəsi olan kol bitkisi və onun meyvəsi. Yemişan kolu. Yemişan tikanı. Meşələrdə dərməyə yemişan çoxdur
is. Çoxlu yemişan bitən yer. Uşaqlar yemişanlıqda yemişan yığdılar
is. Yemiş satan, yaxud yaxşı yemiş tanıyan adam. // Meyvə qurudan, ya da quru meyvə satan adam
sif. Yemişi olan, meyvəsi olan, meyvə verən. Bağçadır bir yanımız; İçi güllü, çiçəkli; Bir yanda bostanımız; Yemişli, xəlvirəkli
is. 1. Yemiş bitən, yemiş əkilmiş yer; yemiş bostanı. 2. Meyvələri asıb saxlamağa məxsus yer. 3. Meyvə qoymağa məxsus qab, meyvə boşqabı
is. xüs. Doğranmış müxtəlif yemi qarışdıran maşın
“Yemləmək”dən f.is. Malqaranı yemləmə üsulu
f. 1. Heyvanlara, quşlara yem vermək, heyvanları yedirtmək, otarmaq. Quzunu yaxşıca yemləmək lazımdır
“Yemləndirilmək”dən f.is. Mal-qaranın vaxtlı-vaxtında yemləndirilməsi
məch. Yem verilmək, dən verilmək
“Yemləndirmək”dən f.is
bax yemləmək
“Yemlənmək”dən f.is
“Yemlətmək”dən f.is
icb. Yem(dən) verdirmək. Atları yemlətmək
sif. və is. Yem verən, yem paylayan, heyvanlara yem verməklə məşğul olan (adam)