is. Cildçinin işi, peşəsi. Cildçilik eləmək
is. [ər. cild və fars. …xanə] Cild çəkilən emalatxana (sex). Kitabları cildxanaya aparmaq. – İndi isə [Mirzə Qədirin] son sistemdə dörd böyük çap maşı
“Cildləmək”dən f.is. Mətbəənin cildləmə sexi
f. Kitaba və s.-yə cild çəkmək. Ümumi dəftəri cildləmək. Gündəliyi cildləmək
“Cildlənmək”dən f.is
məch. Cild çəkilmək. Qəzetlər cildlənib
f.sif. Cild halına salınmış, cild çəkilmiş, cildli. Jurnal-qəzetlərin səliqə ilə tikilib cildlənmiş nömrələri indi tökülüb, biri-birinə qarışmışdı
“Cildlətdirmək”dən f.is
bax cildlətmək
“Cildlətmək”dən f.is
icb. Cild çəkdirmək, cild vurdurmaq, üz çəkdirmək. Jurnalları cildlətmək. Kitabı cildlətmək
sif. Cild çəkilmiş, cildi olan. Qırmızı cildli kitab. – Qazı … kitabları eşib, bir qara cildli kitab gətirib açdı
is. Cild çəkməyə yarar. Cildlik dəri. Cildlik kordon. // Cildlərdən ibarət, küll halında. M.Füzulinin 6 cildliyi
sif. Cildi olmayan, cild çəkilməmiş. Cildsiz jurnal. – Pəncərədən külək əsir, cildsiz kitabın cırıq vərəqini tərpədirdi
bax jilet. Tacir Əli qara pencəyinin ətəyini açdı, ciletinin cibindən … iri cib saatını çıxardı. M.İbrahimov
cilik-cilik olmaq – ciliklənmək, tikə-tikə olmaq, parça-parça olmaq, qəlpə-qəlpə olmaq, sınıq-sınıq olmaq
“Ciliklənmək”dən f.is
f. Cilik-cilik olmaq, tikətikə olmaq, parça-parça olmaq, qəlpələnmək. Şüşə daşa dəyib cilikləndi. B.Bayramov
bax cığlıq. At cilliyə girmiş kimi ayağını qoyub götürdükcə bataq səslənirdi. Mir Cəlal
is. Qoşqu ləvazimatının, ağızlığa (kəmə) bənd edilmiş uzun hissəsi; qayışdan (ya ipdən) ibarət olan və qoşulmuş atı idarə etməyə xidmət edən hissəsi
is. 1. Qabaqda gedən atın cilovundan tutub çəkən adam. Vaqif cilovdarları, zinpuşçuları və yanınca götürdüyü Səfəri atların yanında qoydu
“Cilovlamaq”dan f.is
f. Başına cilov keçirmək, yüyənləmək. Atı cilovlamaq. – Atını minən cilovlar. (Ata. sözü). Vəzirlə vəkil sarısaç adamın atını cilovlayıb saxladı
“Cilovlanmaq”dan f.is
məc. Başına cilov keçirilmək (taxılmaq). // məc. Qabağı, qarşısı alınmaq
sif. Başına cilov vurulmuş, cilovu olan. Cilovlu at
sif. Başına cilov vurulmamış, cilovu olmayan. // məc. Ram olmayan, ipə yatmayan, azğın. Məndə nə iradə, nə ixtiyar var; Xəyalım cilovsuz bir dəli ruzg
is. [ər.] Dilbərcəsinə hərəkət, naz, qəmzə, işvə; hərəkətdə, davranışda, danışıqda incəlik, zəriflik, gözəllik, lətafət
[ər. cilvə və fars. …kar] klas. bax cilvəli
is. İşvəkarlıq, nazlılıq, qəmzəlilik, nazəninlik; nazsatma
“Cilvələnmək”dən f.is
f. Nazlanmaq, naz etmək, əzilib-büzülmək. Tavus kimi cilvələnə hər səhər; Bəzək verə camalına sərbəsər
sif. Nazlı, qəmzəli, işvəli, dilbər, nazənin. Cilvəli qız. Cilvəli qadın. // Məc. mənada təşbehlərdə
is. [ər.] Ərəb əlifbasında “ ” şəklində yazılan hərfin adı. ◊ “Cim”in yanına “rey” qoymaq zar. – qaçmaq, dabanına tüpürmək, daban almaq
is. [ing.] Giləmeyvələrdən çəkilmiş ingilis arağı
is. 1. [ər.] Nağıllara və bəzi inanclara görə gözə görünməyən varlıq mövhumi bir məxluq. Cini tutub evdə işlədirmişlər
top. [ər.] Cinlər və şeytanlar (nağıllarda, əfsanələrdə insanın gözünə görünən mövhumi qorxulu məxluqlar)
is. [ər.] Tərəf, qol (orduda). Sol cinah. – Piyadalar səf çəkib, tutub sağ-sol cinahı. R.Rza. Bunsuz da sağ cinahda batalyonun üçüncü bölüyü düşmənlə
is. [ər.] ədəb. Tələffüzcə bir-birinə yaxın, mənaca müxtəlif sözlər. M.P.Vaqifin cinasları
is. [ər.] 1. Mövcud quruluşa qarşı yönəldilmiş və ya mövcud hüquq qanun və qaydalarını pozan ictimai baxımdan təhlükəli hərəkət; suç
is. [ər. cinayət və fars. …kar] Cinayət edən, cinayət törədən adam; suçlu. Bu müqəddəs arzulara hər xor baxan cinayətkar; Anaların üsyanilə yerə düşüb
bax cinayətkarca( sına)
zərf Cinayətkar kimi, cinayətkarlıqla, canicəsinə. Cinayətkarcasına hərəkət
is. Cinayət mahiyyətində olan, cinayət xarakteri daşıyan hərəkət, iş. Pərzad cinayətkarlığını anladığından sonra orada, o kimsəsiz damda qalmayacaqdır
sif. Əsasında cinayət olan, cinayət məqsədilə olan. Cinayətli qəsd
bax cindar
bax cindarlıq
is. bot. Nəm yerlərdə bitən, yatıq gövdəli, xırda güllü yeyilən ot bitkisi. Cincilim qutabı. – Qızlar meşənin ətrafındakı göy çəmənliyi gəzdilər, dola
is. [ər. cin və fars. …dar] köhn. Cinləri guya özünə tabe etməklə onların zərərini aradan qaldıra bilən adam