is. [fars.] Sürü. Qoyun sürüsü
is. [ər.] Əruz vəznində şeir forması. Mikayıl Müşfiq heca vəzninin bütün bölgülərində (üç hecalıdan tutmuş iyirmi hecalıya qədər), əruz vəzninin əsasə
is. [ər.] Rəmmalların qum üzərində müxtəlif işarələr çəkərək və ya başqa üsullarla fala baxıb gələcəkdən xəbər verməsi
bax rəmmal. [Vəzir dedi:] Şah sağ olsun, bir rəmlçi tapmışam ki, yerin altını da bilir, üstünü də. (Nağıl)
is. [ər.] Rəml atan (bax rəml); falçı; rəmlçi. İnanma gər desə rəmmal, sirriqeybə agahəm. S.Ə.Şirvani
is. Rəmmalın peşəsi; falçılıq, rəmlçilik
is. [ər.] 1. Bir fikri və ya anlayışı ifadə edən rəsm, şəkil, hərf və s. işarə. Göyərçin sülh rəmzidir
sif. [ər.] Rəmzlə ifadə olunan, işarə ilə, dolayı yolla bildirilən; üstüörtülü. Rəmzi məna. – Sənətin, hünərin rəmzidir dağlar; Bizləri eşq ilə sənətə
sif. və is. [ər.] şair. 1. Gözəl (qız, qadın). Kim bilir, yollarında, ey rəna! Nə qədər, uf, boyun bükənlər var
is. şair. Gözəllik, göyçəklik, qəşənglik. Qopar qiyaməti sərvin girəm gülüstanə; İnanma sərv, sənubərdə var bu rənalıq
is. [fars.] klas. 1. Əziyyət, zəhmət. Ah, bizlər çocuq ikən nə qədər; Vermişik valideynə rəncü kədər! M
is. [fars.] 1. Taxıl əkib becərməklə məşğul olan kəndli; əkinçi, taxılçı. İş rəncbərin, güc öküzün, yer özününkü; Bəyzadələri, xanları neylərdin, ilah
is. 1. Rəncbərin işi, peşəsi; əkinçilik, taxılçılıq. Kəndlilər rəncbərlik, maldarlıq və bağbançılıqla yarıac həyat sürərdilər
[fars.] bax incik. [Qadın:] Xudahafiz. Mənim ərim bir qədər tündməcazdır. Xahiş edirəm rəncidə olmayasınız
sif. və zərf [fars. rəncidə və ər. qəlb, xatir, hal] İncik, incimiş, küskün, küsmüş. Belə şübhəli və bir az da rəncidəxatir xan durub darvazadan çıxdı
is. İnciklik, küskünlük, küsmə, incimə. [Müstəntiq:] Paşa bəylə pristav Kamalın arasında inciklik, rəncidəlik vardırmı? Ə
is. [fars.] Taxtanı yonub hamarlamaq üçün dülgər aləti. [Fərmanın] atasından qalan rəndə və əl mişarının dəstəsi xurcunun ağzından görünürdü
“Rəndələmək”dən f.is
f. 1. Taxtanı rəndə ilə yonub hamarlamaq, rəndədən keçirmək. Bir yanda xarratlar taxta yonub rəndələyir, qapıpəncərənin çərçivəsini yerinə salır, döşə
“Rəndələnmək”dən f.is
məch. 1. Rəndə ilə yonulub hamarlaşdırılmaq, yaxud rəndə ilə kəsilmək. 2. məc. Ora-burası düzəldilmək, yaxşı şəklə, qaydaya salınmaq
“Rəndələtdirmək”dən f.is
bax rəndələtmək
“Rəndələtmək”dən f.is
icb. Rəndə ilə yondurub hamarlatdırmaq. Taxtaları rəndələtmək
is. [fars.] 1. Bir şeyin işıq tonu. Tünd rəng. Qırmızı rəng. – Çöllər yuxudan olunca bidar; Min rəng çiçəklə doldu gülzar
bax rəngarəng, rəngbərəng. Əriklər, gilaslar sayrışdı rəng-rəng; Ağır şaftalılar yerə baş əydi. S.Vurğun
sif. [fars.] 1. Müxtəlif rənglərdə olan; müxtəlifrəngli, əlvan. Rəngarəng pəncərələrdən içəri düşən işıq məbədin daxili gözəlliyini bir qat daha artır
is. 1. Rəngarəng (rəngbərəng) şeyin halı və görünüşü; əlvanlıq. 2. Müxtəliflik, cürbəcürlük. Baletin kütləvi janr və qəhrəmanlıq səhnələri öz müstəsna
sif. [fars.] şair. Rəngli, əlvan. Hanı rəngin çiçəklərin, çəmən? Bir gözəl dəstə gül tutaydım mən. A
[fars.] bax boyakar. Rəngkar rəssam
bax boyakarlıq
“Rəngləmək”dən f.is
f. Bir şeyin üzünə rəng sürtmək, boya çəkmək, yaxud onu boyanın içinə salaraq müəyyən bir rəng vermək; boyamaq
“Rənglənmək”dən f.is
məch. Rəng çəkilmək, rəng sürtülmək, boyadılmaq. [Məntəqənin] qapı-pəncərələri və üstüaçıq taxta balkonları rənglənməmişdi
“Rənglətdirmək”dən f.is
icb. Rəng (boyaq) çəkdirmək; boyatmaq. Divarları rənglətdirmək
“Rənglətmək”dən f.is
icb. Rəng (boyaq) çəkdirmək; boyatmaq. Jaketi rənglətmək. Otağı rənglətmək
sif. Rəngləmək üçün işlədilən; boyayıcı. Rəngləyici maddələr
sif. 1. Rənglənmiş, rəng çəkilmiş; boyalı. Rəngli pəncərə. – Binanın adına layiq işıqlı bir şey vardısa, o da təzəcə salınmış rəngli qapısı idi
is. [fars.] Divara, tavana və s.-yə rəng çəkməyi özünə peşə etmiş usta; boyaçı. [İkinci işçi:] Rəngsazlar da orada avara qalıblar, materialları yoxdur
is. [fars.] Rəngsaz emalatxanası
is. Divara, tavana və s.-yə rəng çəkən ustanın sənəti, işi, peşəsi; boyaçılıq. [Mahmud Sevincə:] Mən əvvəllər elə bilirdim ki, rəngsazlıq adi bir fəhl
sif. 1. Rəngi getmiş, rəngi solmuş; ağarmış, bozarmış. Rəngsiz jaket. Rəngsiz paltar. 2. Rəng çəkilməmiş, rəng vurulmamış; boyasız