qarş. Birdən, bir-birinin dalınca öskürmək (çoxları haqqında). Qoyunlar gövşəyir, keçilər öskürüşür, itlər hürüşür, çobanlar səs eləyib bir-birinin ya
sif. Üstün, artıq, ötkün. Hazırcavablıqda bacı qardaşından ötədir. – İlyas Əsmər xalanın ərininkindən də ötə olan deyintilərinə dözə bilərdi
əvəz. 1. Danışana görə əsas götürülən bir şeydən daha uzaq olan yeri, tərəfi bildirir (bəri müqabili)
əvəz. Müxtəlif yerlər; orabura, o tərəf-bu tərəf. [Xəlil] xırda otağında bir-iki dəfə ötəyə-bəriyə gedib, sinirlərini yatırmaq üçün yazı masasına otur
sif. O yandakı, o tərəfdəki. Bu aralıq fürsətdən istifadə edən Dövlət bəy və tapançası düşmüş Qurban ötədəki otağa atılıb içəridən qapını bağlayırlar
sif. O biri, digər, başqa. Bu kitabı yox, ötəki kitabı verin. Ötəki otaq bundan daha genişdir
sif. 1. Keçən, bundan əvvəlki, keçmiş. Ötən gün bizə gəlmişdi. 2. Ötənlərdə şəklində zərf – keçmişlərdə, keçmiş zamanda, keçmiş günlərdə, əvvəllərdə
bax ötəri1. Bəzən də ötərgi bir həyat qəmi; Ürəkdə böyüyüb bir dastan olur. S.Vurğun. [Oğlan] ötərgi Mustafanın kefini soruşdu
sif. və zərf 1. Gözucu, tez, ani. Ötəri baxmaq. – Sərnişin qızın gizləndiyi kabinəyə ötəri nəzər salıb, aşağı endi
dan. bax ötrü. Bir söyüşdən ötəri etmə əziyyət balama. M.Ə.Sabir. [Mehdi:] Xalqı incidirlər bizdən ötəri; Hünər meydanıdır igidin yeri
sif. və zərf Dilli-dilavər, lovğa, dikbaş, təkəbbürlü. Ötkəm adam. – Biz görən deyil Abdulla paşa; Cürət bahəm edib, ötkəm olubdur
zərf Lovğa-lovğa, dikbaşcasına. Ötkəm-ötkəm danışmaq
is. Lovğalıq, dikbaşlıq, təkəbbürlük
sif. 1. Ötmüş, həddindən artıq yetişmiş (meyvə, taxıl haqqında). // Həddindən artıq bişmiş, vaxtından artıq od üstündə qalıb keyfiyyətini itirmiş (biş
is. Ötkün şeyin halı, keyfiyyəti
“Ötmək2”dən f.is
“Ötmək1”dən f.is
f. 1. Keçmək, keçib getmək, gəlib keçmək. Yoldan ötmək. – [Əsirlər] Aslanın, Uğurun və bir neçə partizanın köməyi ilə meşəni ötüb dağlara yetişdilər
f. Oxumaq, cəh-cəh vurmaq, civildəşmək. Səhər açıldı, quşlar ötdü. Ə.Vəliyev. // məc. Tərənnüm etmək
f.sif. 1. Ötüb-keçmiş, keçib-getmiş. Ötmüş günlər (hadisələr). 2. Aşmış, keçmiş, addamış. Üçüncü adam yaşı qırxı ötmüş bir kişi idi
1. qoş. Çıxışlıq halda olan sözlərdən sonra gələrək səbəb, ya məqsəd bildirir. Pəs rəfiqlərimi intizarçılıqdan çıxarmaqdan ötrü genə gərək bir neçə sö
“Ötüb-keçmək”dən f.is
bax ötmək1 1-ci mənada. Bu çinarın dövrəsi yay fəslində buradan ötüb-keçən arabaçıların … düşərgə yeri olmuşdu
zərf Bir-birinə ötürmə. ◊ Ötür-ötürə salmaq – bir-birinə ötürmək, bir-birinin üstünə atmaq, qəsdən ləngitmək, bu gün-sabaha salmaq
bax ötür-ötür. [İsi dayı:] Bilmirəm ötürhaötür nə vaxt qurtaracaq. B.Bayramov
“Ötürmək”dən f.is
f. 1. Yola salmaq. [Əli:] [Koxa] yola düşəndə heç kim onu ötürməyə çıxmasın. N.Nərimanov. Qalxıb getdikdə [Ceyranı] ötürmək məqsədi ilə dışarı çıxır
is. 1. Ötürən, yola salan, müşayiət edən, yanınca gedən. 2. tex. Hərəkəti və s.-ni maşının bir hissəsindən o birinə nəql edən qayış, dişli çarx və s
“Ötürülmək”dən f.is
“Ötürmək”dən məch. Ön cəbhədən bizə tərəf ötürülən (f.sif.) əsirlərin sayı yox idi. Mir Cəlal
is. Udum. …Pendir-çörəyi iki ötürümdə yedi. S.Rəhman
is. Ötüşmə, qaçışma, yüyürüşmə. Qaç oğlan! Qaç! At basdı! Millət gəlir! Ötüşdən çıxan bir camaat gəlir
“Ötüşdürmək”dən f.is
1. icb. Ötüşməyə sövq etmək, ötüşməkdə bir-biri ilə yarışdırmaq. Uşaqları ötüşdürmək. 2. f. Ötürmək, sovuşdurmaq, başdan eləmək
“Ötüşmək1”dən f.is
“Ötüşmək2”dən f.is. Turacların, bildirçinlərin ötüşmələri ən xoş bir musiqi təsiri ilə insanı heyran edirdi
qarş. Səs-səsə verərək oxumaq, cəh-cəh vurmaq, tərənnüm etmək. [Ağcaqız:] Şahsənəm, gəl çıxaq bağa, bülbüllər elə ötüşür ki, gəl görəsən
qarş. 1. Ötüb keçmək (çoxları haqqında). Oradan sürətlə ötüşdük. M.S.Ordubadi. [Ovçular] da mümkün qədər səs-küysüz ötüşməyə çalışırlar
is. [ər.] klas. Ən uca nöqtə. □ Övci-fəza, övci-fələk – göyün, fəzanın ən yüksək nöqtəsi. Övci-fəzadə görərək bayquşu; Səhnədə çaqqıllayıram imdi mən
“Övkələmək”dən f.is
f. Əli ilə əzişdirmək. [Şərəfnisə xanım] şəkil kağızlarını dişindişinə qısıb əlində bərk-bərk övkələyir, salır ayağı altına
“Övkələnmək”dən f.is
“Övkələmək”dən məch
“Övkələtmək”dən f.is
icb. Ovuşdurtmaq, ovdurmaq. Kürəyini övkələtmək
“Övkəmək”dən f.is
bax övkələmək
sif. Övkələnmiş, əzilmiş. Övkəşik köynək
is. [ər. “vələd” söz. cəmi] 1. Oğul və ya qız; uşaq, oğul-uşaq. [Dərviş:] Bu binəvaların övlad sarıdan tək bir qızları var idi
sif. Öz övladını, oğul-uşağını çox istəyən; uşaqcanlı. Övladcanlı kişi