BƏRRÜ BİYABAN

is. [ ər. bərr və fars. biyaban] köhn. Səhra, ucubucağı olmayan bitkisiz, quru çöl.
[Cahangir bəy:] Səadət, tək səndən ötrü xanimanımdan əl çəkib, bərr-biyabana düşmüşəm. N.Vəzirov.
Seyr edirəm bərr-biyabanları; Quli-biyaban görürəm, qorxmuram. M.Ə.Sabir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BƏRRÜ BİYABAN bərrü biyaban bax səhra
BƏRRAQ
BƏRŞİKƏST

Digər lüğətlərdə