bariqə
[ər.] сущ. шаир. цӀайлапандин нур (цӀарцӀар); экв.
ə. 1) işıltı, parıltı; 2) şimşək, ildırım
bariqə bax şimşək
сущ. поэт. гром, молния
parıltı, işıldama, bərq vurma; şəfəq, şimşək