BAYĞINLIQ

is. Özündən getmiş, qəşş etmiş, ürəyi keçmiş adamın halı; özündən getmə, qəşş etmə, ürəyi keçmə.
Ayna onu sarmış ani bir bayğınlıqdan ayılaraq, ağacdan ayrıldı. Ə.Məmmədxanlı.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BAYĞINLIQ bayğınlıq bax qəşş
BAYĞIN-BAYĞIN
BAYĞIRMAQ

Digər lüğətlərdə