fars. bəd – pis + nam – ad
Pislikdə adı çıxmış, adı ləkəli, pis ad qazanmış; rüsvayçı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qoç Koroğlu, sən buradan elə beləcə çıxıb getsən, atamı bütün dünyada bədnam elərsən. Kişi dostluq üçün uzanan əli kəsməz. (“Qulun qaçmağı”)