DAĞDAR

sif. [ fars. ] klas. Dağlı, ürəyi dağlı, çox kədərli, yaralı. Dağidar ürək.
// İs. mənasında. Ürəyi dağlı adam.
Ey sariban, qətarimizi kuyi-yarə çək; Rəhm et, bu dağidarları laləzarə çək. S.Ə.Şirvani.

□ Dağ(i)dar etmək məc. – yaralamaq, dağlamaq.
DAĞDAĞANLIQ
DAĞDİBİ

Digər lüğətlərdə

актино́граф бирюза́ вы́ломиться консультати́вный ня́нин обжа́тие отделя́ться переформиро́вываться расконопа́чивание судове́рфь дома́щивание дурно́тный инспе́кторствовать молодня́к на дню переде́лочный потоскова́ть argle-bargle banjer bond bunfight hurry-scurry lecher продавец фрезерование