Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • DO₁

    nida. Öküz, camış kimi heyvanları səsləmək üçün çıxarılan səs. □ Do demək – 1) heyvanı “do” səsi ilə səsləmək

    Tam oxu »
  • DO₂

    [ital.] Musiqi qammasının başlanğıc səsi, habelə bu səsi göstərən not

    Tam oxu »
  • DOD

    dod vermək – bax dodu vermək (“dodu”da)

    Tam oxu »
  • DODAĞABƏNZƏR

    sif. İnsan dodağına bənzəyən, dodağa oxşayan

    Tam oxu »
  • DODAĞAOXŞAR

    bax dodağabənzər

    Tam oxu »
  • DODAĞISALLAQ

    sif. Alt dodağı sallanmış halda olan. Dodağısallaq adam

    Tam oxu »
  • DODAĞISÖZLÜ

    is. dan. Bəzəkçi, sözbaz

    Tam oxu »
  • DODAĞIYOĞUN

    bax qalındodaq

    Tam oxu »
  • DODAQ

    is. 1. Ağız kənarlarını təşkil edən iki mütəhərrik dəri-damar büküklərindən hər biri. Adamın iki dodağı olur

    Tam oxu »
  • DODAQALTI

    zərf 1. Yavaşcadan, pəsdən, öz-özünə. Yalnız Mina ilə Xədicə arabir dodaqaltı söylənir, bu qərardan məmnun olmadıqlarını bildirirdi

    Tam oxu »
  • DODAQARASI

    bax dodaqaltı. Yarməmməd nə isə dodaqarası anlaşılmaz bir şey mızıldadı. M.İbrahimov

    Tam oxu »
  • DODAQBADODAQ

    bax ağızbaağız 1-ci mənada

    Tam oxu »
  • DODAQCIQ

    is. Kiçik (incə, zərif) dodaq

    Tam oxu »
  • DODAQÇİÇƏKLİLƏR

    is. bot. Nanə, adaçiçəyi və s.-nin mənsub olduğu bitki fəsiləsinin adı

    Tam oxu »
  • DODAQDƏYMƏZ

    is. ədəb. Aşıq şeir formalarından biri (bu şeir formalarında sözlər elə seçilir ki, dodaq səsləri, demək olar ki, iştirak etmir)

    Tam oxu »
  • DODAQLAMA

    sif. Ağzına qədər dolu; ağızbaağız, ləbələb. Bir dodaqlama dolça ayran içdi

    Tam oxu »
  • DODAQLANAN

    f.sif. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz edilən. Dodaqlanan səslər

    Tam oxu »
  • DODAQLANMA

    “Dodaqlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DODAQLANMAQ

    f. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz olunmaq

    Tam oxu »
  • DODAQLANMAYAN

    f.sif. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz edilməyən. Dodaqlanmayan səslər

    Tam oxu »
  • DODAQLAŞMA

    “Dodaqlaşmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DODAQLAŞMAQ

    qarş. Dodaq-dodağa öpüşmək

    Tam oxu »
  • DODAQLI

    sif. Dodağı, dodaqları olan. Xüsusi yer ayrılıb; sərvboylu, püstə dodaqlı canana. R.Rza

    Tam oxu »
  • DODAQLIQ

    is. Nəfəsli musiqi alətlərinin dodaq dayadılan hissəsi; ağızlıq

    Tam oxu »
  • DODAQUCU

    zərf Ürəksiz, istəmədən, həvəssiz. Dodaqucu salam vermək. – Zeynəb dodaqucu gülümsəyib Rüstəm kişini süzdü

    Tam oxu »
  • DODAQVARİ

    bax dodağabənzər

    Tam oxu »
  • DODU

    is. 1. köhn. Keçmişdə: çömçə ilə oynanılan gülməli bir oyun. 2. dan. Hiylə, kələk, fənd. ◊ Dodu vermək dan

    Tam oxu »
  • DOĞAN

    f.sif. Bala verən, övlad verə bilən, qısır olmayan. Doğan inək. Doğan heyvan. – Yüz min mamaça olsa da, güc doğana düşər

    Tam oxu »
  • DOĞANAQ

    is. 1. Bir-birinə bənd etmək üçün örkənin, sicimin ucuna bağlanan ağac haçacıq (qarmaq); örkən halqası

    Tam oxu »
  • DOĞANAQLAMA

    “Doğanaqlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DOĞANAQLAMAQ

    f. Doğanaq vasitəsilə dərini yumşaltmaq. Dərini doğanaqlamaqla yumşaldırlar

    Tam oxu »
  • DOĞAR

    sif. Əsasən bala vermək üçün saxlanılan, doğan. Doğar inək. Doğar camış

    Tam oxu »
  • DOĞDURMA

    “Doğdurmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DOĞDURMAQ

    “Doğmaq”dan icb

    Tam oxu »
  • DOĞMA

    1. “Doğmaq”dan f.is. 2. sif. Eyni ata və anadan olmuş, bir qarından çıxmış. Doğma qardaş. – …Dəstədə olan adamların biri Mirqasımdır ki, doğma bacısı

    Tam oxu »
  • DOĞMACA

    “Doğma” (2-ci mənada) söz. oxş. Müqəssir kənddə hamının yaxşı tanıdığı Tahirin doğmaca əmisi … Hümmətəli idi

    Tam oxu »
  • DOĞMAQ

    f. 1. Dünyaya bala gətirmək; balalamaq. Uşaq doğmaq. Bala doğmaq. – Sənin kimi oğlanı; Analar tək-tək doğar

    Tam oxu »
  • DOĞRAM

    is. Bir dəfə doğramaqdan hasil olan miqdar, yaxud doğranmış, kəsilib parçalara ayrılmış şey. Bir doğram odun gətir

    Tam oxu »
  • DOĞRAM-DOĞRAM

    zərf Tikə-tikə, parçaparça. □ Doğram-doğram etmək – tikətikə doğramaq, tikə-tikə etmək. Dərisini soymadan [camışın] qarnını yardılar, mədəsini, bağırs

    Tam oxu »
  • DOĞRAMA

    1. “Doğramaq”dan f.is. 2. is. İçinə çörək doğranmış süd, qatıq və ya ayrandan hazırlanan duru yemək. Qatıq doğraması

    Tam oxu »
  • DOĞRAMAC

    is. Xırda-xırda doğranmış çörəklə qatıqdan, ayrandan hazırlanan və çox vaxt xiyar, göyərti və s. qatılan soyuq yemək

    Tam oxu »
  • DOĞRAMACLIQ

    sif. Doğramac üçün yarayan, doğramac üçün olan. Doğramaclıq göyərti, xiyar

    Tam oxu »
  • DOĞRAMAÇI

    is. xüs. Taxta parçalarından qapı, pəncərə, çərçivə kimi şeylər qayıran usta, dülgər

    Tam oxu »
  • DOĞRAMAÇILIQ

    is. Doğramacının işi, peşəsi, sənəti

    Tam oxu »
  • DOĞRAMAQ

    f. 1. Doğrayıcı, kəsici alətlə bir şeyi xırda-xırda kəsmək, parça-parça kəsmək; parçalayıb, sındırıb kiçik-kiçik hissələrə ayırmaq

    Tam oxu »
  • DOĞRANMA

    “Doğranmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DOĞRANMAQ

    1. məch. Parça-parça kəsilmək, xırda-xırda edilmək, tikə-tikə edilmək. Odun doğrandı. 2. t-siz. Parça-parça olmaq, tikə-tikə olmaq

    Tam oxu »
  • DOĞRANMIŞ

    f.sif. Parça-parça kəsilmiş, xırda-xırda (tikə-tikə) edilmiş. Doğranmış qənd. Doğranmış odun

    Tam oxu »
  • DOĞRANTI

    top. Doğranmış, kəsilmiş şeylər; qırıntı; doğramaq nəticəsində hasil olmuş tör-töküntü. [Yunis Səlimova:] Nədir o? Bir yığın doğrantı tökübsünüz, həyə

    Tam oxu »
  • DOĞRATDIRMA

    “Doğratdırmaq”dan f.is

    Tam oxu »