Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • DIBIR

    is. 1. Erkək keçi; təkə. Dıbır əti. // Doqquz aylıqdan bir illiyə qədər olan keçi. 2. Qoyun sürüsünün başında gedən keçi

    Tam oxu »
  • DIBIRIQ

    zərf dan. Yeyin, cəld. Dıbırıq getmək

    Tam oxu »
  • DIĞ

    is. [ər.] Vərəm, ciyər vərəmi

    Tam oxu »
  • DIĞ-DIĞ

    təql. Qaynayan mayelərin çıxardığı səs

    Tam oxu »
  • DIĞA

    is. [erm.] dan. Erməni uşağı, erməni balası (oğlanı). Yeniyetmə dığalar əl-ələ tutuşub yallı oynayırdılar

    Tam oxu »
  • DIĞDIĞ

    is. dan. 1. Çox quru. 2. Dedi-qodu, adamı təngə gətirən danışıqlar, arası kəsilməyən söz-söhbət, mübahisə

    Tam oxu »
  • DIĞDIĞA

    dan. bax dığ-dığ

    Tam oxu »
  • DIĞDIĞI

    sif. və is. dan. Çox deyingən (adam)

    Tam oxu »
  • DIĞILDAMA

    “Dığıldamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞILDAMAQ

    f. Dığ-dığ etmək, dığ-dığ səs çıxarmaq. Samovar dığıldayır

    Tam oxu »
  • DIĞILTI

    is. Dığ-dığ səsi, qaynama zamanı mayelərdən çıxan səs

    Tam oxu »
  • DIĞIR

    is. dan. 1. Keçi aşığı. 2. Düyü xırdası

    Tam oxu »
  • DIĞIRLADILMA

    “Dığırladılmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞIRLADILMAQ

    məch. Diyirlədilmək, gillədilmək, yumbaladılmaq

    Tam oxu »
  • DIĞIRLAMA

    “Dığırlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞIRLAMAQ

    f. Diyirlətmək, gillətmək, yumbalatmaq. Üzüaşağı dığırlamaq. – [Qasım] dəyirman daşı şəklində bir girdə daşı iki təkər üstünə qoyub dığırlayır

    Tam oxu »
  • DIĞIRLANMA

    “Dığırlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞIRLANMAQ

    qayıd. Diyirlənə-diyirlənə getmək, gillənmək, yumbalanmaq. Səhəng onun çiynindən düşüb üç-dörd addım qabağa dığırlandı

    Tam oxu »
  • DIĞIRLATMA

    “Dığırlatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞIRLATMAQ

    icb. Diyirlətmək, gillətmək, yumbalatmaq. [Tapdıq] özünü divarın dibinə verib tağalağı dığırlatdı. Ə

    Tam oxu »
  • DIĞLAMA

    “Dığlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞLAMAQ

    f. Dığ tutmaq, vərəm xəstəliyinə tutulmaq (çox vaxt məcazi mənada işlənir). Dığlar insan çıxmasa bu xaneyibərbaddən! M

    Tam oxu »
  • DIĞLANMA

    “Dığlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞLANMAQ

    qayıd. Dığ gətirmək, dığ azarına düşmək; həddən artıq yorulmaq, canı üzülmək; təngə gəlmək

    Tam oxu »
  • DIĞLATMA

    “Dığlatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIĞLATMAQ

    icb. Dığ azarına salmaq, həddən artıq yormaq, canını üzmək, təngə gətirmək

    Tam oxu »
  • DIQQA

    dan. bax dıqqan(a)

    Tam oxu »
  • DIQQAN

    zərf dan. Bir az, lap azca, bir tikə, bir qırıq (çox vaxt “bir” sözü ilə). Çörəkdən bir dıqqan ver

    Tam oxu »
  • DIQQANA

    zərf dan. Bir az, lap azca, bir tikə, bir qırıq (çox vaxt “bir” sözü ilə). Çörəkdən bir dıqqan ver

    Tam oxu »
  • DIQQANACIQ

    sif. dan. Azacıq

    Tam oxu »
  • DIQQANCIQ

    sif. dan. Azacıq

    Tam oxu »
  • DIQQI

    dan. bax dıqqılı

    Tam oxu »
  • DIQQILDATMA

    “Dıqqıldatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DIQQILDATMAQ

    bax tıqqıldatmaq

    Tam oxu »
  • DIQQILI

    zərf dan. Bir az, bir zərrə. Halvadan dıqqılı uşağa ver

    Tam oxu »
  • DIQQILTI

    bax tıqqıltı

    Tam oxu »
  • DILĞIR

    dan. 1. sif. Tükü tökülmüş, qotur. Dılğır at. – Sən qovdun kənddən elin kor, dılğır yabısını. S.Rüstəm

    Tam oxu »
  • DILĞIRLAMAQ

    f. dan. Dılğır olmaq, dılğır hala düşmək; yararsız, boş, gülünc hala düşmək

    Tam oxu »
  • DILĞIRLIQ

    is. dan. 1. Tükü tökülmüş heyvanın hal və vəziyyəti; qoturluq. 2. məc. Qeyri-ciddilik, boşluq, avaralıq; lütlük, yaramazlıq

    Tam oxu »
  • DIMIQ

    is. dan. 1. Kəsən şeyin iti tərəfi. Dəhrənin dımığı. // Kəsən şeyin ucu. Qiyməkeşin dımığı yuxarı baxır, dəhrəninki aşağı

    Tam oxu »
  • DINBIZ

    sif. dan. Həddindən böyük, yekəpər. Dınbız adam. Dınbız tülkü

    Tam oxu »
  • DINQ

    təql. Mis və başqa metallara vurulanda çıxan səs

    Tam oxu »
  • DINQADIRINQ

    is. dan. 1. Mis və s. metalları bir-birinə toxunduraraq, yaxud bir şeylə onları vuraraq səs çıxarma. 2

    Tam oxu »
  • DINQILDAMA

    “Dınqıldamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DINQILDAMAQ

    f. Dınqıltı səsi çıxmaq. Tar dınqıldadı

    Tam oxu »
  • DINQILDATMA

    “Dınqıldatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DINQILDATMAQ

    icb. 1. Toxunduraraq metal qablarda və ya simli musiqi alətində səs çıxarmaq. Həyətdə palaz döşənib samovar qurulmuşdu

    Tam oxu »
  • DINQILI

    sif. dan. Xırdaca, çox kiçik, çox balaca

    Tam oxu »
  • DINQILTI

    is.Vurulanda mis qabdan və s.-dən çıxan səs. Zəngin dınqıltısı. – Çəngəllər tez-tez boşqablara dəyib dınqıltı qoparırdı

    Tam oxu »
  • DINQIR

    is. məh. 1. Qavala oxşayan çalğı aləti. Qapıda qulluq edən uzunsaçlı müridlərdən biri dınqır çalmağa başladı

    Tam oxu »