1. Havaya qalxmaq, uçmaq. Göyərçinlər havalandı.
– Kamal birbirinin ardınca bir çox təyyarənin havalanıb dik göyə ucaldığını gördü.
Birdən [sərçələr] həyəcanla civildəşib havalandılar.
2. məc. Cuşa gəlmək, şövqə gəlmək, vəcdə gəlmək, ruhlanmaq, şövqlənmək.
Tülkü havalanıb deyir: – Aslanam; Top dağıdan ac aslanlar itibdi.
Çal, havalan, santurum; Çal ki, tellər oynasın.
3. məc. Azmaq, coşmaq, qızışmaq, özündən çıxmaq; tutması tutmaq, ağlı başından oynamaq.
Varlınan dost olub yoxsula gülmə; Çox da havalanıb coşma dünyada.
Rəiyyət havalanacaq, Qədim kimilərinin qabağında heç fil də dayanmayacaq.
Salman havalanıb pörtərək eybəcər və iyrənc şəklə düşdü.