intəha bax son
intəha
[ər.] сущ. 1. эхир, эхир кьил; 2. акьалтӀун, куьтягь хьун.
is. fin f, terme m ; limite f
i. end, limit; Hər şeyin intəhası var Everything has its end / limit
son — axır — nəhayət — qurtaracaq
сущ. конец, предел. Hər şeyin intəhası var все имеет конец; qəzəbinin intəhası yox idi не было предела его гневу
is. [ər.] Son, axır, nəhayət, qurtaracaq. Məndən ötrü bu şadlığın intəha və əvəzi yox idi. T.Ş.Simurq
конец, предел