ə. bir-birinə kin bəsləmə, bir-biri ilə düşmənçilik etmə
f. bax təbahi (1-ci mənada)
f. 1) bax təbəh; 2) puçluq, heçlik
ə. aşpazlıq
ə. ağlaşma
TƏBAR1 f. həlak, tələf. TƏBAR2 f. əsil, soy, nəsil
ə. mübarək(dir)! mübarək (olsun)!
ə. Allah mübarək eləsin!
TƏBARƏKƏ(T) ə. (Allah) mübarək eləsin! Mübarəkdir!
ə. əsli f. lövhədə və s. yazmaq, divar ağartmaq üçün işlədilən ağ daş
ə. bir-birindən uzaq düşmə; uzaqlaşma
TƏBAYE’ ə. «təbiət» c. 1) xasiyyətlər, təbiətlər; 2) bəsit maddələr. Təbayei-bəşəriyyə insan xüsusiyyətləri, insan xasiyyətləri
ə. 1) iki şey arasındakı ziddiyyət; 2) ortaq bir rəqəmə bölünməsi mümkün olmayan iki rəqəm arasındakı münasibət (məs
ə. xörək bişirən; aşpaz
ə. təbilçi, təbilçalan
ə. ucaltma, tərifləmə
TƏB’DAR ə. və f. təbi olan; təbli
ə. 1) başqa şəklə salma; dəyişdirmə; 2) bir dildən başqa dilə çevirmə; tərcümə; 3) paltarını dəyişmə
ə. təbdil edərək; dəyişdirərək
ə. içinə dalma, dibinə çatma
ə. başqa şəklə düşmə; dəyişmə, dəyişilmə, dəyişiklik
ə. «təbəddül» c. dəyişikliklər
ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) t. bir dövlətin vətəndaşı olan adam; əhali; rəiyyət
f. məhv olmuş, xarab olmuş; məhv, puç
ə. dərindən düşünmə
f. 1) xarab olan, bərbad olan; 2) öz işindən heç bir fayda görməyən; əhəmiyyətsiz işlər görən
ə. buxarlanma, buğlanma, buğa çevrilmə, qaynayıb buğ olma
ə. 1) tabaq; 2) bulud (qab); 3) bir budağın üstündə olan gül yarpaqları
ə. «təbəqə» c. təbəqələr
TƏBƏQATÜL’ƏRZ ə. 1) yerin geoloji quruluşu; 2) geologiya
ə. və f. tabaqda şey gəzdirib satan adam; tabaqçı
TƏBƏQƏ1 ə. 1) qat, lay; 2) cəmiyyətin ictimai, mədəni və b. xüsusiyyətlərinə görə həmcins hissəsi. TƏBƏQƏ2 ə
ə. qarmaqarışıq olmuş; qarışmış
TƏB’ƏN1 ə. tabe olaraq, itaət edərək. TƏB’ƏN2 ə. 1) təbiətinə görə; təbiətcə; 2) təbii olaraq
ə. oğulluğa, övladlığa götürülmə
f. 1) balta; 2) bax təbərzin (1-ci mənada)
f. 1) balta ilə silahlanmış adam; əsgər; 2) təbərzinli adam (dərviş haqqında)
f. 1) qırmızı söyüd; 2) quş ovlamaq üçün alət; 3) qırmızı rəng; 4) iydə
ə. Təbəristana aid olan; təbəristanlı
TƏBƏRQÖ’ ə. üzünə niqab salma, örtünmə
ə. uzaq durma; uzaqlaşma
TƏBƏRRÖ’ ə. ianə vermə, ehsan vermə
ə. soyuma, soyuqlaşma
ə. ianə yolu ilə ehsan verərək
ə. 1) uğur; 2) bərəkət
f. 1) ağ qəng; nabat; 2) bax təbərzin (2-ci mənada); 3) toxumu bərk üzüm növü
ə. 1) dərvişlərin gəzdirdikləri aypara şəklində balta; təbərzin; 2) ağ və parlaq və ya bərk və parlaq duz
ə. gülümsəmə
ə. və f. dodaqaltı gülən; gülümsəyən