ƏŞƏR(Ə)1 ə. on. ƏŞƏRƏ2 ə. on dənə şey; on nəfər adam; onluq. Əşərei-ula birinci on (ayın birinci on günü)
ə. ən şərli; daha şərli, çox şər adam
ə. «şərir» c. yaramazlar, əclaflar
ƏŞ’ƏS ə. ərəb əsatirində Əşəs adlı çox paxıl bir adamın adından m. paxıl
ə. «şəfəq» c. 1) şəfəqlər; 2) şəfqətlər
ə. «şüğl» c. məşğuliyyətlər
ə. ən ləzzətli; daha ləzzətli, çox dadlı
ə. ağımtıl, ağımsov
ə. ən şöhrətli; daha şöhrətli, çox məşhur
ə. «şəxs» c. şəxslər, adamlar. Əşxasi-məclis məclisdə iştirak edənlər
ƏŞİ’’Ə ə. «şüa» c. şüalar
ə. 1) on üzvdən ibarət; 2) Quranın 10 cüzdən ibarət hissəsi
ə. musiqidə bir muğam və hava adı
ƏŞİRƏ(T) ə. qəbilə; oymaq; köçəri tayfa
f. göz yaşı
ə. «şəkil» c. şəkillər; formalar
f. bax əşkəfşan
f. bax əşkriz
f. çox ağlayan, göz yaşı tökən
ƏŞQİYA’ ə. «şəqqi» c. 1) bədbəxtlər; 2) kasıblar, yoxsullar; 3) həyasızlar; 4) canilər, cinayətkarlar
ƏŞNƏ’ ə. ən çirkin; daha çirkin, çox kifir
ə. «şərəf» c. 1) şərəfli insanlar; 2) kübarlar, əsilzadələr; 3) t. aristokratiya
ə. «şərir» c. şər adamlar
ə. «şərt» c. şərtlər, nişanlar
ə. ən şərəfli; daha şərəfli. Əşrəfi-məxluqat yaradılmışların ən şərəflisi (insan)
ə. İranda qızıl pul
ə. «şərab» c. şərablar
ə. herbari düzəldən adam
ə. dəhyek toplayan məmur
ƏŞYA’ ə. «şey» c. 1) şeylər, predmetlər; 2) t. şey, predmet. Əşyayi-dəlil məhkəmədə müqəssirin günahkar olub-olmamasını sübut edən şey; maddi sübut
ə. «şeyx» c. şeyxlər
ƏTA’ ə. 1) vermə, təqdim etmə; 2) bağışlama, bəxşiş
Ə’TAF ə. «ətf» c. 1) verilən, bağışlanan şeylər; 2) şəfqətlər, ehsanlar
ə. kölə azad etmə, qula azadlıq vermə
ə. 1) işsizlik, boş durma; məəttəl qalma; 2) tənbəllik, gerilik; 3) inersiya
ə. «ətiyyə» c. bəxşişlər
ə. «təbəq» c. tabaqlar
ə. «ətəbə» c. 1) astanalar, kandarlar; 2) ziyarətgahlar. Ətəbati-aliyyat uca astanalar (əsasən Nəcəf, Kərbəla və Kazimeyndəki imamların ziyarətgahları
ə. 1) pillə, nərdivan pilləsi; 2) kandar, astana; 3) müqəddəslərin qəbirləri olan ziyarətgah; 4) ziyarətgah
ə. qocalıqdan xərifləmə, ağlını itirmə
ə. ən tam, ən bütöv; daha tam, daha bütöv
ə. bax ətş
ə. 1) əymə, çevirmə, meyil; 2) yönəltmə, birinin sözünü və ya işini başqasının boynuna qoyma. Ətfi-nəzər nəzərini çevirmə; ətfi-nikah nikah kəsmə, kəb
ə. «tifil» c. tifillər, uşaqlar, çocuqlar
ƏTİBBA’ ə. «təbib» c. təbiblər, həkimlər
ə. 1) qədim, əski, köhnə; 2) azad edilmiş (qul haqqında)
ƏT’İMƏ ə. «təam» c. taamlar, xörəklər, yeməklər
ə. xoş qoxu
ə. «türab» c. 1) torpaqlar; 2) m. qəbirlər