ə. 1) mahiyyət, həqiqət; 2) bir adamın kim olduğu; şəxsiyyət
ə. arıqlıq, zəiflik
ə. kədər, qəm, qüssə
ə. və f. bax hüznavər
ə. və f. hüzn gətirən; kədərləndirən
ə. və f. hüznlü, kədərli, qəmli
ə. və f. hüzn artıran, qüssə çoxaldan
ə. və f. hüzn gətirən, qüssə verən
ə. 1) hazır olma, mövcud olma; 2) rahatlıq, asudəlik, dinclik; 3) ön, qabaq
ə. «həzz» c. həzlər
ə. «hüzuz» c. həzlər
ə. və f. həzz verən; ləzzətli
ə. «hazır» c. hazır olanlar; iştirak edənlər
ə. ərəb əlifbasının 7-ci, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 9-cu hərfi; əbcəd hesabında 600 rəqəmini ifadə edir
f. çeynəyən
XAB1 f. 1) yuxu; 2) röya, yuxugörmə. Xabi-əcəl əcəl yuxusu, cəhalət; xabi-qəflət qəflət yuxu; xabi-naz şirin yuxu
f. yuxu basmış, gözləri yuxulu
f. yatan, yuxuda olan
XABGAH, XABGƏH f. 1) yataq, yatacaq; 2) taxt, çarpayı; 3) yataq otağı
f. yatmış, yuxuya getmiş
XADİM ə. ictimai fəaliyyətdə mühüm xidmətləri olan şəxs. XADİM(Ə) ə. xidmətçi, xidmət edən, qulluqçu
XADİM(Ə) ə. xidmətçi, xidmət edən, qulluqçu
ə. döyünən, çırpınan (ürək haqqında)
ə. bax xafiqeyn
ə. iki cəhət (şərq və qərb)
f. 1) bax xahan; 2) bax xahi
f. istəyən, arzulayan
f. bacı
f. bacıuşağı
f. istər, istərsə
f. istək, arzu
f. istəyən, arzulayan, xahiş edən
f. istər-istəməz, könülsüz
ə. bax xayib
ə. bax xayibən
ə. bax xayif
ə. xəyanət edən
ə. və f. xaincəsinə
f. 1) torpaq, toz; 2) Yer kürəsi; 3) ölkə, məmləkət, diyar; 4) yox olmuş, çürümüş, torpaq olmuş
f. 1) birisinin qarşısında yerə döşənərək torpağı öpən; 2) m. alçalma, özünü alçaltma
f. və ə. 1) torpaq üstündə yatan, yatacağı torpaq olan; 3) m. yoxsul, kasıb
f. «torpaqqabı» m. bu dünya
f. bax xəkəndaz
XAKXU(Y) f. «torpaq təbiətli» m. alçaq, pis (xasiyyət)
f. 1) torpağa aid, torpaqdan olan; 2) torpaq rəngli; 3) bu dünyaya aid olan; 4) m. adam, bəşər, insan
f. kül
f. 1) ayaq basılan yer; 2) astana, kandar
f. torpaq yol