SEYYİ(Ə)1 ə. pis
ə. «seyyiə» c. 1) pis işlər; qəbahətlər; 2) günahlar, təqsirlər
SEY(Y)İD ə. 1) ağa, cənab; 2) Məhəmməd peyğəmbərin nəslindən olan. Seyyidi-əşrəf şərəfli ağa; seyidi-kövneyn «iki dünyanın ağası» Məhəmməd peyğəmbərin
ə. və f. özünü seyidə oxşadan, yalançı seyid
ə. «bəşərin ağası» Məhəmməd peyğəmbərin epitetlərindən biri
ə. «insanların və cinlərin ağası» Məhəmməd peyğəmbərin adlarından biri
SEYYİ(Ə)1 ə. pis. SEYYİƏ2 ə. 1) pis iş; yamanlıq; 2) günah; 3) pis əməlin nəticəsi və ya cəzası olaraq çəkilən zəhmət, yaxud əziyyət
f. üç
ə. xoşbəxtlik, bəxtiyarlıq
ə. və f. bax səadətintisab
ə. və f. əziz və hörmətli adamın evi
ə. və f. bax səadətmənd
ə. və f. xoşbəxt, bəxtiyar
SƏB’ ə. 1) vəhşi heyvan; 2) şir, aslan. SƏ’B ə. 1) sərt; 2) çətin
ə. meh, yel
ə. gülsəba (çiçək)
ə. aşiq olma; aşiqlik, sevmə
ə. səhər
SƏBAHƏT1 ə. gözəllik, lətafət. SƏBAHƏT2 ə. üzmə; üzgüçülük
ə. «səbikə» c. bax səbayik
f. üçüncü dəfə, üç kərə
ə. işində, sözündə möhkəm olma, ilqarından dönməmə
ə. uşaqlıq dövrü; uşaqlıq
ə. «səbiyyə» c. həddi-büluğa çatmamış qız uşaqları
ə. metal parçaları
ə. söymə, söyüş
ə. şəhadət barmağı
ə. suda üzən, üzgüçü
SƏB’(Ə) ə. yeddi
ə. 1) bir şeyin, hadisənin baş verməsinə yol açan başqa hadisə, şərait; 2) bəhanə, əsas, dəlil
ə. səbəbə aid olan, səbəblə əlaqədar olan
ə. səbəb olma
ə. və f. səbəb olan (adam)
ə. 1) dərs, təlim; 2) məktəbə yenicə gəlmiş uşağa verilən ilk dərs; 3) yarışda birincilik; 4) yarışda verilən mükafat
ə. və f. dərs oxumağa yenicə başlayan; dərs oxuyan
ə. gözə pərdə gəlməsi (göz xəstəliyi)
SƏB’XAN ə. və f. Qur’anın yeddi hissəyə bölünmüş hissələrindən birini oxuyan
SƏBİ1 ə. məğlub olmuş düşməndən əsir tutulub qul kimi satılan adam. SƏBİ2 ə. 1) həddi-büluğa çatmamış oğlan uşağı; 2) gənc, cavan; 3) uşaq
ə. gözəl, şirin
ə. əridilib parça halında tökülmüş metal; külçə
ə. 1) yol; 2) küçələrdə ehsan kimi paylanan su; ehsan kimi paylanan hər şey; 3) bax səbilxanə
ə. və f. yol üstündə savab üçün su saxlanan bina
SƏB’İN ə. bax səb’un
ə. 1) tələsməmə, təmkinli olma; 2) asqırma
ə. həddi-büluğa çatmamış qız uşağı
ə. 1) metalı əridib qəlibə tökmə; 2) ədəbiyyatşünaslıqda: üslub, səpki
SƏBQ(ƏT) ə. önə keçmə, ötüb keçmə, ötmə
SƏBLA’ ə. uzunkirpik (göz haqqında)
SƏBT1 ə. qeyd etmə, yazma, yazıb qeyd etmə. SƏBT2 ə. bax yövmüssəbt