1. is. Arpa ilə buğda qarışığı.
Arabadakı kərdiyar taxıl onların üzərinə səpələndi.
[Qarı:] Təzə buğdanı paylamayıblar, qabağında ölüm! Bu, bildirki kərdiyardı.
2. sif. mənasında. Dağınıq, çalpaşıq, dolaşıq. Kərdiyar iş. Kərdiyar söz.
KƏRDİYAR
məh.
1. is. Arpa ilə buğda qarışığı.
2. sif. mənasında. Dağınıq, çalpaşıq, dolaşıq. Kərdiyar iş. Kərdiyar söz.
1. is. Arpa ilə buğda qarışığı.
2. sif. mənasında. Dağınıq, çalpaşıq, dolaşıq. Kərdiyar iş. Kərdiyar söz.