KƏRƏNAY

is. [ fars. ] köhn.
1. Nəfəslə çalınan uzun boru şəklində qədim musiqi aləti (adətən təntənələrdə, qələbə bayramlarında çalınardı).
Kərənayi-şadiyanə başlandı çalınmağa. M.F.Axundzadə.
Vəliəhd atın üstünə qalxdığı zaman yüzlərcə təbil, kərənay və şeypurlar səsləndi. M.S.Ordubadi.

2. Hislik, dudkeş.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • KƏRƏNAY kərənay bax şeypur
KƏRƏN
KƏRƏNAYXANA

Digər lüğətlərdə