KƏSƏBƏ

is. [ ər. “kasib” söz cəmi] köhn. Zəhmətkeş, fəhlə, peşəkar, sənətkar; ümumiyyətlə, kəsbkarlıqla dolanan adam.
Hər vilayətdə var beş-on kəsəbə; Əlli min seyyidü axund, tələbə. S.Ə.Şirvani.

KƏSƏB
KƏSƏBƏLİK

Digər lüğətlərdə

в бо́роду надмоги́льный непрое́здный обеспа́мятеть перештукату́ривать прома́тывание стык животново́д пигалица ребёнок скопа amante bedworthy beehive daintiness Donbas microdistrict rejection saphie tremendous trioxide vulcanist многокрасочный охальный пологий