MƏNDİL

I
(Quba)
ləçək. – Ağız, məndilüvi bərk bağla, sürüşüb düşər
II
(Quba)
taya vurarkən otun çürüməməsi üçün altdan qoyulan köhnə ot. – Məndilsiz taya ulmaz
MƏNDƏĞAR
MƏNDO

Digər lüğətlərdə