MÜRƏBBİ

is.sif. [ ər. ] Keçmişdə: dövlətli ailələrində uşaqların təlim və tərbiyəsi ilə məşğul olan şəxs; tərbiyəçi, xüsusi müəllim.
Aya görə mən kimi bir qoca mürəbbinin səhvi harada olub? C.Məmmədquluzadə.

// Məktəblərdə tərbiyə işlərinə baxan müəllim.
Əşrəf yoldaşları ilə bərabər salonda dərs hazırlarkən mürəbbi qapımı açaraq, “Əşrəf ”, – deyə çağırdı. A.Şaiq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MÜRƏBBİ mürəbbi bax tərbiyəçi
MÜRƏBBƏLİK
MÜRƏBBİLİK

Digər lüğətlərdə