NƏSƏB

is. [ ər. ] Mənşə, nəsil, soy, əcdad silsiləsi (çox vaxt “əsil-nəsəb, əslü-nəsəb” şəklində işlənir).
Əslü-nəsəbim sənə əyandır; Hökmüm neçə min evə rəvandır. Füzuli.
[Heydər bəy:] Zatında şübhə olanlar öz nəsəbləri üçün şəhadətnamə qayırarlar. M.F.Axundzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NƏSƏB nəsəb bax nəsil
NƏSƏ
NƏSX

Digər lüğətlərdə