RUHSUZ

sif. Süst, ölgün, ətalətli, həvəssiz, heç bir şeydən ruhlanmayan, təsirlənməyən. Ruhsuz adam. Ruhsuz (z.) danışmaq.
– Nə gurultu, nə küy, nə səs vardır; Bir neçə ruhsuz qəfəs vardır. A.Səhhət.
Yaşamaz eşqsiz, ruhsuz sənətkar; Onun varlığı da quru sümükdür. S.Vurğun.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RUHSUZ cansız — ölüvay — ölgün — key — süst
RUHPƏRVƏR
RUHSUZLUQ

Digər lüğətlərdə

анкетома́ния зача́вкать киноры́нок ни конца́ ни кра́я простонаро́дность эконо́мить академо́тпуск глупова́то дозапра́вка перикарди́т подго́нщик растормоши́ть табаково́дство чух шпо́рить приход achieved status aniline check-in class interval distress information to-and-fro болтливость прокламировать ругнуть