1. Doğma, çıxma, zühur etmə (Günəş haqqında).
□ Tülu etmək (eyləmək) – doğmaq, çıxmaq, zühur etmək (Günəş). Gün tülu etdi üfüqdən, yerə taban gəliri. Heyran xanım.
Gün tülu etdi, ucaldı fələkə; Ufacıq biz demə yatdıq bu gecə!
// Dan yeri sökülən vaxt, sabah açılan vaxt, sübh işıqlanan vaxt.
Sübhün tüluunda gecələmiş çil xoruz oyanıb, uca və zil səslə banladı.
2. məc. Başlanğıc, ibtida, törəniş; çıxma, zahir olma.
Günün ömrü öz vaxtında uzanır; Öz vaxtında gödəlir; Həyatın tüluu da; Bu qanuna düz gəlir.