TÜSTÜSÜZ

sif.
1. Tüstüsü olmayan, tüstü çıxmayan, yanarkən tüstü verməyən. Tüstüsüz barıt.
2. İçərisindən tüstü çıxmayan; yanmayan.
Tüstüsüz damlar; Sarı badamlar; Tənbəl adamlar; Bu balama qurban. (Layla).

◊ Tüstüsüz yanmaq məc. – yanıbqovrulmaq.
Yaxşı saxlaya bilmir öz rolunu yadında; Yanır, tüstüsüz yanır qısqanclığın odunda. S.Rüstəm.

TÜSTÜLÜ
TÜTƏK

Digər lüğətlərdə