VURAĞAN

sif.
1. Buynuzla, yaxud təpiklə vurmaq xasiyyəti olan. Vurağan inək. Vurağan keçi. Vurağan at.
2. Sancan.
Piri kişi bir pətəyə çatdıqda dedi: – Bu pətəyin arıları çox vurağandırlar.
Bunlardan özünüzü gözləyin. S.S.Axundov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • VURAĞAN sancan

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • VURAĞAN VURAĞAN – DİNC Vurağan öküzə Allah buynuz verməz (Ata. sözü); Məhəmmədhəsən əmi dinc adamdır (C.Məmmədquluzadə)
VUR-TUT
VURAĞANLIQ

Digər lüğətlərdə

волоси́на воплоща́ться ко́рюшковый кругля́ш микологи́ческий наве́к ненавя́зчивый неря́шество сеньори́та упека́ние господи поми́луй камча́тый нелоя́льность неплате́льщица перегно́йный передопра́шиваться разгова́ривать тре́снуться трактир hamaul lugubrious miscreated ассигнование обзвонить плеонастический