1. Tək, kimsəsiz, yalnız, təktənha.
Bir mən, bir sevdiyim, bir otaq, yalqız; Deyib-danışmağın nə damağı var!
// Zərf mənasında.
Sən ki ey bülbül, məni heç yerdə yalqız qoymadın.
[Heydər bəy:] Yoldaşlarım yoxdur, yalqız gəlmişəm.
Dörd divar içində yalqız durmadı; O duydu hər qışı, hər baharı da.
2. Ancaq, təkcə, müstəsna olaraq.
Elə yalqız Zakir deyil gileyli; Azürdədir aləm sərasər səndən.
