YUMBALANMAQ

f. Başı üstə çevriləçevrilə gəlmək, dombalaq aşmaq, kəlləmayallaq gəlmək.
[Qəhrəman:] Bir güllə atdım, birini də, … hərif gurultu ilə pilləkənlərdən yumbalanaraq otağa düşdü. H.Nəzərli.

// Diyirlənə-diyirlənə gəlmək, gillənə-gillənə getmək.
İndi [Muradın] ardınca böyük, kiçik daşlar yumbalanırdı. S.Hüseyn.

YUMBALANMA
YUMBALATMA

Digər lüğətlərdə